SANDRA KÜPFER
Hoe het begonnen is weet ik niet, maar hier in San Francisco heet ik cybergirl 2000. Op de dichtst bewebte plek ter aarde, in het hart van Silicon Valley, prikkelen Amsterdamse afkomst, een snelle laptop en een manie voor drum'n bass kennelijk toch nog de fantasie.

Mij verbaast dat, want voor mij is San Francisco zelf toch nog altijd Cyberville, home van de digitale burger, van Salon, het beste webzine, van Wired, kroniek van de digitale revolutie en van de computerindustrie.

De gouden gids van San Francisco is een vuistdikke pil, een boekwerk van bijbelse proporties vergeleken met het dunne tijdschriftje met huisnummers dat het gewone telefoonboek is. Computers, multimedia en online-services nemen schat ik ongeveer een kwart van de gids in beslag. Computers alleen al is een sectie met meer dan 25 subcategorieën, van repair tot training. Ik weet er alles van, want ik heb de afgelopen weken nogal wat tijd doorgebracht in die subsecties.

Thuis, in Amsterdam bracht ik weken online door, verlangend naar deze plek aan de baai. Mijn ISDN-aansluiting eindigde op het nachtkastje. 's Avonds lag ik in bed met een PowerBook 3400 van Apple en een 64K-webverbinding. Stukjes e-mailen naar de krant, eindeloos over niets zeuren met Amerikaanse vrienden, en surfen zoals God het bedoeld heeft: in je eentje tot diep in de nacht achterover hangen en binnen een paar seconden negen tijdzones oversteken.

Favoriet: interface.com. Een jungle/drum'n bass-piraat die 24 uur per dag aanwezig is. Drum'n bass is geweldige muziek om on-line te horen. Hectisch, opwekkend en anarchistisch, en zo gruizig elektronisch dat een factor 100 resolutie meer of minder niet veel uitmaakt. De bassen worden een graadje groezeliger, de snares venijniger. Eigenlijk klinkt het gewoon beter zo.

Ik heb op het web nooit iets fijners aangetroffen dan Interface op zondagochtend, live vanuit een of andere Londense kelder waar het feest nog in volle gang is. RealVideo toont schokkerige, nauwelijks te ontwarren postzegels van dj's en dansers.

Simultaan: Boulevard.com, met vertakkingen naar informatieve sites voor alle grote Amerikaanse steden. Die van San Francisco is stilmakend. Een gigantische noncommerciële paraplu, die bijna alle webplaatsen van de stad verbindt. Dit is niet zomaar een on-line stadsgids. ,,Stadsgidsen'' is maar een van de honderden categorieën - met zeven eigen links, compleet met een kritisch oordeel. Er is weinig dat je via deze fantastische megalink niet kunt vinden, van ouderenorganisaties tot rechtsbureaus, of doen, van huizen vinden tot vluchten boeken.

De nerveuze breakbeats van Interface worden nog chaotischer als ik van ,,boekhandels'' naar luchtvaartmaatschappijen, van fietsersorganisaties naar dansclubs klik. De haperingen versterken het piratengevoel alleen maar.

Toen in bed, Amsterdamse motregen tegen de ramen, hyperlinkend door San Francisco, was het Londense feest spannender dan het ter plekke ooit kon zijn.

En nu, na mijn verhuizing, San Francisco, een bewolkte dag. Er is iets mis met mijn laptop. Na wel 24 uur heen en weer geschakeld te zijn door het onvoorstelbaar gecompliceerde telefonische hulpnetwerk van Apple, wordt hij eindelijk gerepareerd. Drie lange weken ben ik al niet niet on-line geweest, heb ik alleen haastig kunnen mailen bij vrienden. Nu zit ik aan mijn schrijftafel en kijk uit op de elektriciteitscentrale die half Silicon Valley van stroom voorziet. Geen webtoegang, geen e-mail. Ik staar naar het potlood, het papier. De stenografen in Rotterdam wachten op dit stukje.

Ok, ik heb, een beetje, heimwee naar mijn Amsterdamse bed.