De Hollandse Waterlinie krijgt voor het eerst een functie als waterberging

Het water is onbeheersbaar geworden, schrijft H.J. van Gent uit Rotterdam, een voortdurende afwisseling van ‘natuurlijk' bondgenoot tot ‘natuurlijke' vijand. Een vijand waartegen de Nieuwe Hollandse Waterlinie eindelijk haar krachten kan bewijzen. Dit stelsel van gebieden die ten tijde van oorlog onder water gezet konden worden, bewees in de zeventiende eeuw zijn nut tegen de Fransen, maar tegen de tijd dat het weer oorlog was, bleek de in de negentiende eeuw verbeterde Nieuwe Hollandse Waterlinie door de uitvinding van het vliegtuig in één klap verouderd. ,,De inundatiekommen kunnen dienst gaan doen als opslagplaats voor overtollig water. Hiermee wordt het water geborgen, maar tevens wordt een van de meest indrukwekkende onderdelen van ons cultureel erfgoed tijdelijk zichtbaar gemaakt door middel van het stijgen en dalen van de waterspiegel.''

Het aantrekkelijke van dit plan is volgens de jury de vanzelfsprekende manier waarop waterbeheersing wordt gekoppeld aan het bestaande cultuurlandschap. Dat bevordert de flexibiliteit van het landschap en blaast een historisch fenomeen als de Waterlinie nieuw leven in. De jury vermoedt ook een onuitgesproken gedachte hierachter, nl. dat daar waar een retentiebekken is, geen nieuwe woonwijk komt.