Beursgang World Online

Nieuws

Na de beursgang World Online

Voor de beursgang

De omwegen die Nina Brink heeft bewandeld om de vruchten van de beursgang van World Online te plukken blijven vragen oproepen. De commissarissen hebben een kans gemist om orde op zaken te stellen.

Door onze redacteuren MICHIEL VAN NIEUWSTADT en
ERIK VAN DER WALLE

ROTTERDAM, 4 APRIL. Het is de normaalste zaak van de wereld. Oprichters maken bij een beursgang een deel van hun aandelen te gelde. De bestuursvoorzitters van de Nederlandse automatiseerders Exact en Tas deden het. En ook de Amerikaanse oprichters Mark Schneider en Gary Mesch van respectievelijk UPC en Versatel verdienden een vermogen bij de beursintroductie van hun bedrijf. Twee jaar geleden nog scherpte beurspresident George Möller de regels aan voor de groeiersbeurs NMax: grootaandeelhouders mochten voortaan niet alleen maar aandelen doorverkopen, ze moesten ook wat nieuwe aandelen uitgeven. Maar tegen het incasseren als zodanig bestaat geen juridisch bezwaar. Vorige week nog wees Möller erop dat het doorplaatsen van aandelen naar de effectenbeurs juist gunstige effecten heeft: er zijn meer aandelen voor de de openbare handel. Als Nina Brink vorige maand had aangekondigd dat ze een deel van haar belang van omstreeks 9,5 procent in World Online ging verkopen waren daarover ongetwijfeld enkele kritische noten gekraakt. Vasthouden is immers beter. Als directeuren- grootaandeelhouders een belang in hun eigen onderneming als een goede belegging zien heeft de per definitie minder geïnformeerde buitenstaander goede reden hetzelfde te doen. Maar de kritiek zou bij een geslaagde beursgang snel zijn verstomd. Ondanks de gedeeltelijke aandelenverkoop van Mesch en Schneider hebben vele beleggers een fortuin verdiend met de koersexplosies van Versatel en Schneider. Brink koos een geheel andere weg. Terwijl de voorbereidingen voor de beursgang in volle gang waren besloot ze de dag na Kerstmis haar belang voor omgerekend 200 miljoen gulden te verkopen. Brink wilde, zoals ze gisteren verklaarde "de financiële toekomst van haar familie zeker stellen".

Die verklaring roept meer vragen op dan ze beantwoordt. Aan welke toekomst denkt Brink wanneer daar honderden miljoenen voor nodig zijn? Bovendien verklaren de uitlatingen van de oprichtster niet waarom zij genoegen nam met een fors lagere opbrengst. Terwijl de koers van de Spaanse aanbieder Terra op de beurs explodeerde nam Brink genoegen met een opbrengst van 6 dollar voor een aanzienlijk deel van haar aandelen. Aan de Amerikaanse investeerder Baystar stond ze, naast een gage van tientallen miljoenen dollars, het recht af op vijftig procent van de koerswinst na de beursintroductie. Waarom? De indruk dat Brink alle moeite heeft gedaan een rookgordijn op te trekken is niet weggenomen. Kort voor de beursgang legde ze Het Financieele Dagblad uit dat haar persoonlijk belang niet te achterhalen zou zijn door de BV's die tussen haar en World Online geschoven waren. Privacy, noemde Brink kort voor de beursgang als reden, op een persconferentie waar nog de indruk werd gewekt dat zij bij de beursgang in het geheel geen eigen aandelen verzilverde. Maar privacy is een breed begrip. Brink mag World Online graag omschrijven als één grote familie, maar de personeelsaandelen die werknemers begin maart in groten getalen kochten voor 43 euro waren een paar maanden eerder voor omgerekend zes euro van de hand gedaan. Het personeel was zich daarvan niet van bewust. En Brink had er geen enkel belang bij om ze voor te lichten.

Hoe nu verder, is de grote vraag voor World Online. Cynici merken op dat de zware met leningen gefinancierde aandelenportefeuille van World Online-medewerkers evenals optieplannen een vorm van personeelsbinding is. Zolang nog wordt gestudeerd op een compensatieregeling kunnen zij niet weg. President-commissaris Bischoff veronderstelde gisteren dat World Online voortgang kan maken met de bedrijfsplannen nu helderheid is gecreëerd over de transactie van Brink. Dat is de vraag. Als World Online ooit zijn positie als pan-Europese Internetaanbieder wil realiseren zal het concurrenten moeten acquireren. Met de beursgang is 2,5 miljard euro aan kasgeld binnengehaald, maar echte expansie is alleen mogelijk met een hoge koers en die vloeit slechts voort uit het vertrouwen van beleggers. Gezien de aanhoudende koersval van World Online is dat vertrouwen nog altijd niet hersteld.

De commissarissen hebben gisteren de kans gemist om daadwerkelijk orde op zaken te stellen. En zoveel alternatieven hebben de toezichthouders niet meer voor handen, nu de positie van het huidige management opnieuw is bevestigd. Amerikaanse beleggers hebben al een gevaarlijke parallel getrokken. "Another Baan dump-this-shit" is een citaat dat een prominente Nederlandse belegger opving uit de mond van een Amerikaanse professionele investeerder. Gelukkige is de financiële positie van World Online, dankzij de aandeelhouders, heel wat beter dan het succesvolle automatiseringsfonds van weleer. Drie weken na de beursgang is een andere parallel met Baan al wel duidelijk. Een imagoprobleem bij (Amerikaanse) beleggers kan een bedrijf maken en breken.

Bovenkant pagina