In groezelige autowerkplaatsen in de pakhuizen richting stad, tussen droefmakende Toyota's, glanzen de lulmobiles, die aan het eisenpakket Amerikaans, zwart, uitgewoond en overdreven groot voldoen. Een paar dagen later denkt Darrin mijn auto gevonden te hebben. Een "71 Chevy Nova", een klassieke gettofavoriet, eigendom van Gabriel en Abel die hem vanochtend voor kwamen rijden. O ja, even tegen de banden geschopt zoals het hoort, blik op de motor geworpen, maar toen de testrit.

Chevrolet 'Chevy' Nova 1971

Negentienjarige huisgenoot Che, brede gouden zonnebril op, en ik op de ligdekbrede voorbank, de Spaanse nozems onwennig achterin _ een "like f*highschool', zonnedak omhoog, gas. Het duurt een fractie van een seconde, maar dan blaas je ook bijna van de weg. Jezus, hoe stop je dit ding? "Heel hard trappen', zegt Gabriel. Nog harder? Waar? Natuurlijk zetten we ze even thuis af, in Daly City, veertig kilometer ten zuiden. De snelweg! De remmen zijn we snel vergeten. Deze auto wil vooruit. Gordels heeft hij niet, hij is matzwart gespoten met een spuitbus, rare lichtjes knipperen, "stukje plakband en je ziet er niets van' _ hij is verkocht. Man what year that Nova, vraagt de pompbediende. "Yo car ritpin", roept een voorbijganger als we hem voor de deur schuiven. "Dat mis je in mijn auto", zegt Che, knikkend naar de Corolla in onze oprit. "Respect."