|
|
  afleveringen LOCATIES NAGANO PIEKEN HISTORIE ORGANISATIE OLYMPISCH DORP ACHTTIENDE KEER SPELREGELS SCHAATSRECORDS SCHAATSMEDAILLES WOORDENLIJST VOORWERPEN TELEVISIE RADIO BOEKEN LINKS  |
Vrijen en roddelen
Ook in Nagano logeren de deelnemers in een olympisch atletendorp. De beveiliging zal streng zijn, zodat pottenkijkers geen kans krijgen. Maar wat gebeurt er achter die hoge hekken? Hans KlippusHenk Kraaijenhof noemde een olympisch dorp al eens de ideale plek voor het creëren van nieuw talent. Een kind met als ouders de topatleten Merlene Ottey en Michael Johnson zou in de toekomst weleens tot de snelste sprinter in de wereld kunnen uitgroeien. Dat is geen uto pie, dergelijke intieme contacten tussen de sporters hebben er zeker plaats. Een olympisch dorp verschilt niet zo gek veel van een gewoon dorp, waar dan ook ter wereld. Er wordt gegeten en gedronken. Er wordt geslapen en gevreeën. Kortom, er wordt gewoon geleefd. Dus eigenlijk kent een olympisch dorp geen geheimen. De Olympische Spelen bestaan al meer dan honderd jaar, maar toch is er van olympische kinderen niets bekend. De kans dat er veel zullen zijn, is ook niet groot. Want een (onge[-] wenste) zwangerschap zou voor een sportvrouw meteen een flinke stagnatie van haar loopbaan betekenen, of zelfs helemaal het einde daarvan. Bovendien zijn topsporters zich meestal wel bewust van de gevaren die er voor hun lichaam schuilen in het hebben van seksuele contacten zonder bescherming.Voor de laatste Zomerspelen, in Atlanta, liet de sportkoepel NOC*NSF grote posters maken met spelregels voor de leden van de Nederlandse ploeg. Een van de adviezen was toen: Vrij Veilig. Voor Nagano geldt dat de komende twee weken ook weer. De olympische dorpen worden steeds moderner en uitgebreider. Verscheidene restaurants, inclusief die van de bekendste junkfoodketen, een groot aantal winkels en ruime gelegenheid tot vermaak, zoals computerspelletjes en Internet. Én er worden gratis voorbehoedsmiddelen verstrekt. In Barcelona gingen er tijdens de Olympische Spelen van '92 volgens de officiële cijfers 50.000 condooms van de hand in het dorp. Of ze ook allemaal gebruikt zijn, wist de organisatie niet te vertellen. Er deden destijds net iets meer dan 10.000 sporters mee, dat is dus gemiddeld vijf condooms per persoon. Het olympische dorp had in Barcelona een gunstige ligging. Aan een strandje en daar was ook de discotheek gevestigd. Ook na zonsondergang was het goed toeven op het zand. Het is niet zo vreemd dat sportmensen zich bij een evenement als de Olympische Spelen tot elkaar aangetrokken voelen. Het verschil met andere toernooien, zoals WK's, is dat ze daar meestal geen collega's van de andere sekse tegenkomen en ook geen collega's uit andere takken van sport. Bij de Spelen loopt alles en iedereen door elkaar. Ruim twee weken lang zien de sporters mooie, afgetrainde lichamen voor zich. Bovendien hebben ze zichzelf ter voorbereiding op hun olympische optreden maanden, zo niet jaren, de geneugten van het leven ontzegd. En als ze dan klaar zijn met sporten - soms al na een 100 meter van ruim tien seconden of na een knock-out na een halve minuut - volgt de ontlading. Dat kan feestend aan de bar, etend aan het buffet, uitgeput alleen in bed, maar ook sa men met een ander tussen de lakens, op het strand of desnoods in de gangkast. Niet voor niets laten de sterren die zich elders hadden teruggetrokken zich na hun wedstrijden vaak nog voor een paar dagen in het dorp opsluiten. Af en toe groeit er uit zo'n erotische ontlading een relatie, meestal blijft het bij een avontuurtje. Daarom zwijgen de voormalige dorpelingen over wat er zich binnen de hek ken heeft afgespeeld. Ze weigeren in ieder geval namen te noemen. Wie was in Barcelona de Nederlandse sportman die in drie dagen tijd drie vrouwen versierde en er vooral trots op was dat ze ook nog uit drie verschillende landen kwamen? En wie waren de twee sporters uit het oranjekamp die voor het nodige vertier zorgden bij de Belgische ploeg om dat de zuiderburen vanuit een van hun appartementen inkijk hadden op de kamer waar het duo hartstochtelijk de liefde bedreef? Er worden in het dorp ook roddels verteld, wat dat betreft zijn topsporters net echte mensen. Zoals in Seoul '88, over een vermeende relatie tussen de Nederlandse bokser Arnold Vanderlijde en de Duitse tennisster Steffi Graf. Ze waren een keer samen in de eetzaal gesignaleerd. Maar eigenlijk wist niemand er het fijne van. Tegenwoordig lacht Vanderlijde slechts geheimzinnig als hij naar Steffi wordt gevraagd. Vroeger leefden mannen en vrouwen gescheiden in het olympische dorp. Dat is nu allang niet meer het geval. Als het zo uitkomt, worden ze gewoon in hetzelfde appartement in gedeeld. Maar ook toen er nog twee aparte afdelingen waren, bleek dat geen belemmering voor escapades tussen de seksen. Dawn Fraser, de Australische zwemkampioene van weleer, vertelde in haar biografie uit 1965 prachtig over de gebeurtenis sen in Rome '60. Zo probeerden hitsige Italianen vanaf een heuvel met verrekijkers bij de vrouwenverblijven binnen te gluren. Een zwemmende landgenote van Fraser schepte in Rome op over de vele veroveringen die ze onder de mannelijke sporters had gemaakt en een Nederlandse atlete werd door een official gewaarschuwd zich ,,wat minder aanhankelijk'' ten opzichte van de mannen op te stellen. De naam noemde Fraser niet en die kon ze zich 45 jaar later tijdens een vraaggesprek met deze krant ook niet meer herinneren. Duidelijk is dat er in het atletendorp bij Olympische Spelen in de zomer meer gebeurt dan bij de Winterspelen. Het aantal deelnemers is al veel hoger, maar het is ook meestal lekker warm, de mensen zijn schaars gekleed en dat maakt de verleiding groter. Aan de andere kant, bij de Winterspelen kunnen de atleten zich weer bij elkaar opwarmen. En dat gebeurt ook. Verscheidene schaatsers en schaatsters uit het internationale circuit hebben al een verhou ding met elkaar. Dat geldt onder anderen voor de Nederlandse Annamarie Thomas en de "Belg' Bart Veldkamp. Zij zijn geen olympisch stel. Al een half jaar voor de Winter spelen van Lillehammer in '94 kregen ze verkering. Wie ongetwijfeld veel bekijks van het manvolk in het olympisch dorp zal hebben gehad, was Yvonne van Gennip. Zij, een leuke, frisse Hollandse meid, kreeg door haar drie gouden medailles de titel van ijskoningin van Calgary '88. Van enige amoureuze aandacht heeft ze echter nooit wat gemerkt, zoblijkt achteraf. ,,Gebeuren dat soort dingen daar dan'', vraagt Van Gennip nu lachend. ,,Mag ik dan nog een keer mee?''
|
NRC
Webpagina's
|