In de berichtgeving rond vredesmissies duiken steeds dezelfde termen op:

Handvest De VN, waarvoor in de Tweede Wereldoorlog de grondslag werd gelegd, zijn officieel opgericht op 26 juni 1945. In het Handvest, dat toen werd ondertekend, zijn de doelstellingen van de VN vastgelegd. Dat zijn het handhaven van de internationale vrede en veiligheid, het versterken van de internationale rechtsorde, de naleving van mensenrechten en fundamentele vrijheden, en het bevorderen van internationale samenwerking bij het oplossen van economische, sociale, culturele en humanitaire problemen.

Mandaat Vredesmissies vinden plaats op basis van een mandaat van de Verenigde Naties of bijvoorbeeld de NAVO. Het mandaat bepaalt het doel, de taken, de bevoegdheden, de middelen en de structuur van de vredesmacht. Aan het mandaat gaat een resolutie vooraf van de Veiligheidsraad.

Soorten missies Vredesoperaties van de Verenigde Naties vallen in drie typen uiteen: waarnemingsmissies, vredesafdwingende operaties en vredeshandhavende operaties. In de eerste jaren na de oprichting van de VN (1945) vonden er vooral waarnemingsmissies plaats. Waarnemers zijn doorgaans ongewapende officieren die vanuit vaste observatieposten of via patrouilles toezien op de uitvoering van een wapenstilstand of vredesakkoord. De eerste vredesafdwingende operatie vond plaats in Korea in 1950. Ook de Tweede Golfoorlog en IFOR en SFOR in voormalig Joegoslavië vielen hier onder. De feitelijke uitvoering van deze laatste twee operaties voltrok zich bijna geheel buiten de VN om. Belangrijkste reden is dat de VN te log zijn om grote militaire operaties te leiden. Het begrip vredeshandhavende missies (peacekeeping operations) komt niet voor in het VN-Handvest. Toch zijn het juist deze missies die beschouwd worden als de grootste verworvenheid op het gebied van vrede en veiligheid. Bij deze missies plaatst de vredesmacht zichzelf min of meer passief tussen de (voormalige) strijdende partijen. De drie belangrijkste kenmerken zijn: instemming vooraf van de grote mogendheden (permanente leden van de Veiligheidsraad) en de lokale partijen, absolute neutraliteit en grote terughoudendheid bij het gebruik van geweld (alleen uit zelfverdediging of wanneer de uitvoering van het mandaat in gevaar komt).

Namen De verschillende missies van de VN krijgen allemaal hun eigen naam. De naam wordt meestal samengesteld uit de afkorting voor United Nations, de soort operatie en het gebied waar de missie plaatsvindt. Voorbeelden zijn UNIFIL (United Nations Interim Force in Lebanon), UNPROFOR (United Nations Protector Force) en UNMEE (United Nations Mission in Ethiopia and Eritrea). Deelnemers aan VN-missies dragen blauwe helmen of baretten, een verwijzing naar de vlag van de VN (een wit embleem op een blauwe achtergrond)

Bron: Van Korea tot Kosovo, De Nederlandse militaire deelname aan vredesoperaties sinds 1945 (Christ Klep en Richard van Gils