L O S A N G E L E S L.A. Een uur 's middags. Dean Kuipers
(35), redactiechef van het ultracoole Amerikaanse popblad Ray Gun bladert
door OUT OF CONTROL, een bundel van vier jaargangen Ray Gun - the bible
of music and style. |
||||||||||||||
Door Sandra Küpfer | ||||||||||||||
|
Wazige foto's zijn in juxtapose, door, naast en over elkaar heen gedrukt met halfvergane letters, kreten, een alfabet. Rage Against The Machine: All the Worlds a Rage. Supermodellen op de herenplee, pissend.
|
|||||||||||||
|
Interview. Een streperige fax met voorgeprinte vragen: 1. Geloof je in helden? Hoe beïnvloeden ze de jeugdcultuur? Antwoord in viltstift: 7. Is cynisme goed? Daarnaast een doodle van skatefilmer Mike Mills. Een kuiken met een tekstballon: Fuck yeah. ,,Out of control'', zegt Dean Kuipers. Bruine ogen, zwart t-shirt, korte broek. Hij eet pasta met roomsaus in een wegrestaurant, blauwgrijze kapsels aan alle tafels om ons heen. ,,Ray Gun kent geen regels'', zegt hij. ,,Geen voorgekauwde interviewtjes, geen promotiepraatjes, geen glamourfoto's. Bewuste chaos. Alles kan. Ik heb het opgegeven om een samenhangend verhaal te vertellen. Laat de lezer zijn eigen conclusies maar trekken. Hij neemt toch niets meer van me aan. Hij is out of control.'' Een portret van Elvis Presley uit glinsterend ronde zuurtjes, daaroverheen een in tweeën gesneden portret van vijf jongens en meisjes in witte gewaden op een bank. Open Japanse blikken boven, blote voeten onder. In zwarte marker: The Boredoms. Being and nothingness. ,,Generatie X is een marketingterm geworden'', zegt Kuipers. ,,Een rijtje do's en don'ts voor frisdrankreclame.'' Hij heeft gelijk.
Generatie X is door reclamemensen zo aan gort geanalyseerd dat je het
woord niet meer wilt zien. Maar er is wel degelijk een gedeeld levensgevoel.
Voorgekauwde oordelen vervelen je. Je wilt het zelf doen. Je hebt weinig
geduld met logica en rechtlijnigheid. Je denkt in beelden, patronen, sferen.
Je houdt van raadsels en verbijstering en willekeur, van de Naast de foto van de Boredoms in miniscule print een interview met zangeres EYE Yamataka: ,,EYE zegt Boredoms is een gevoel. Boredoms raakt iets, maar Boredoms zelf is niet het doel. Het is gewoon meer als niets worden. Het is heel moeilijk om uit te leggen wat niets is. Voor Big Bang was niets. Boredoms wil dat niets worden, niet niets niets. Daar begint alles. Als we een of ander doel hebben, gaan we ergens anders heen dan we willen. We willen gewoon ergens zijn. Maar we weten niet echt wat we moeten doen of waar we heen moeten.'' |
|||||||||||||
Bovenkant pagina | ||||||||||||||
NRC Webpagina's © NRC HANDELSBLAD (web@nrc.nl) |