G E U Z E N N A A M

Het is wat te simpel om otaku af te schilderen als de scheppers van de nieuwe cybercultuur - ze zijn in de eerste plaats consumenten: fans. Zelf zullen ze waarschijnlijk hooguit een camp-achtig genoegen hebben in alle serieuze aandacht. Hun wereld bestaat uit synthetische iconen, idolen die met die typisch Japanse combinatie van avantgardisme en collectiviteit aanbeden en vervolgens terzijde geschoven worden: iedereen wil als eerste het nieuwste omarmen, maar vooral niet alleen, wat resulteert in elkaar in duizelingwekkend tempo opvolgende rages, voor de westerse beschouwer eigenlijk vooral verbijsterend.Intrigerend is verder de invloed die de otakucultuur vanuit het westen heeft ondergaan. De punk-mentaliteit van de Amerikaanse underground heeft otaku een nieuwe trots in hun onmaatschappelijkheid gegeven. Good for nothing - and proud of it. Het liefst zitten ze thuis alleen achter hun beeldscherm.

Op otaku pages vind je alle bekende chara's terug. De teenage fans kopiëren hun voorbeelden uit boeken, films en spelletjes. Maar hun eigen werk is spannender. Vaak zijn het ingescande potlood- of pentekeningen, op de computer bewerkt en ingekleurd. Soms zijn het parodieën op bestaande manga, vaak originele personages gebaseerd op archetypen, en bijna altijd zijn ze , , een afkorting van . Erotisch.

Net als bij pornosites zijn er duizenden grote, commerciële sites op het web, gerund door professionele studio's. De homepages van otaku zijn eenvoudig en persoonlijk. In tegenstelling tot de grote sites zijn ze bijna nooit in het Engels. Brian heeft er in leren navigeren op de URL's, de web-adressen, die wel in westerse karakters zijn. ,,Ik bezoek dagelijks otaku-pages. Maar wie er aan de andere kant zit: geen idee.''

Hij scrollt over het scherm. ,,Dit is een dagboek zo te zien. Die zie je vaak. En hier vertelt deze jongen denk ik hoe hij zijn plaatjes maakt.'' Hij grijnst. ,,Er is geen touw aan vast te knopen. Alleen de beelden spreken een internationale taal. Maar die vreemde setting maakt ze des te spannender.''

Over het lichtende scherm schieten we door Brians bookmarks. Onder staan honderden pages als Manga Palace, Tareme Paradise en Yanyoo Empire: het Rijk der Natte Dromen.

Brian: ,,Het is wel een beetje een wedstrijdje in perversiteit. Het doet zelfs mij wat, en ik heb alle soorten porno die er op het web te vinden zijn wel gezien, van beesten tot kinderen. Als webdesigner zit je de hele dag achter een scherm, met surfen als enige afleiding, en dan kom je automatisch bij porno terecht. It's boring as fuck. Dit gaat veel verder. Maar het bijzondere is dat het tegelijkertijd veel vriendelijker is. Kijk maar: alles is rond en lief.'' Brian herkent daar de Japanse mentaliteit in: ,,Die beelden zitten kennelijk in je hoofd: dan kun je maar beter tot het uiterste gaan en er iets geweldigs van maken.''

Ik pak de muis en open zijn mangafolder. Een voor een verschijnen de images op het scherm, een zoals ze op de porno-sites zeggen.

,,Als je tekent ben je alleen met je fantasieën, net als 's nachts in bed. Maar nu maak je ze tastbaar... Het volgende moment zit je voor een leeg scherm en vraag je je af: wat wil ik eigenlijk zeggen?''

Japanse strips zien er niet alleen veel gewelddadiger en wellustiger uit - ze vertellen ook een ander soort verhaal. De Amerikaanse held is een superheld, naar Griekse model. Het gaat hem om heerschappij, om macht en succes. De Japanse held is een joker, een nar, een nul. Brian: ,,Hoe meer een niemand, hoe beter.''

Brian voelt zich vervreemd van het verhaal dat Amerikaanse strips vertellen. ,,Ze zijn bruut, echt beestachtig. Spawn! Wat voor teringzooi is dat? Die gast heeft een pact met de duivel gesloten.''

Sinds Batman eind jaren tachtig is de Amerikaanse superheld steeds kwaadaardiger geworden. ,,Er is iets geknakt. Spawn is een nieuw ultragewelddadig dieptepunt. De enige redelijke dingen komen wat mij betreft uit de underground - maar die is . Alles draait daar om de eigen angsten en emoties. Er heerst een enorme weerzin tegen het leven - boredom culture.''

Brian vindt Amerikaanse strips deprimerend en paranoïde. ,,Ze dragen nog maar een boodschap uit: de almacht van wapens en .''

Zijn muis schiet over het scherm. Hij klikt op een link. We wachten.

,,Oooh! I like it!''

Hij klikt , en kopiëert het plaatje in zijn eigen verzameling.

,,Japanse strips zijn veel dieper en blijer. Deze gasten beschouwen zichzelf als kunstenaars. Ze doen alles met hart en ziel. De drive is anders. Het gaat om de ideeën, en om oprechtheid: hoe breng je iets zo direct en eerlijk mogelijk over?''

Een ander verschil is de rol van meisjes. ,,Bij ons zijn striphelden altijd jongens. Als er een meisje of vrouw aan te pas komt is dat om geneukt te worden. Hier draait alles om meisjes. Leuke meisjes, geen ranzige sloeries. Hun seksualiteit is onschuldig en lief. Mijn meisjes kijken blij verrast als ze klaarkomen. The girl is queen. Ik vind dat zoveel logischer. Boys LIKE girls.''

,,Je moet dat ook weer niet al te letterlijk nemen. We blijven natuurlijk kids in a fucked up world.''

Lees verder.