De virtuele wereld van Japanse computerspelletjes, -animatie en synthetische tieneridolen heeft zijn eigen fanclub: otaku. Internet heeft deze aards-nerds verbonden met de Amerikaanse underground en ze een nieuw zelfbewustzijn gegeven. Op hun homepages tonen ze zelfgemaakte manga: ,,Het gaat niet om goed of kwaad, of zonde en katharsis, maar om opgewekte masturbatie.''

,,Dit is fris. Anders. Opwindend. Ik wist niet wat ik zag toen ik deze websites tegenkwam. Een geweldige nieuwe wereld! Bij ons is alles ZO voorspelbaar en tam, en ergens out there maakt iemand DIT.''

Een verduisterde kamer. Brian Barr, een 26-jarige webdesigner uit Dallas die sinds drie jaar in Amsterdam woont, zit op de grond op een paars rond kussentje. Tengere benen gekruist in een zwarte baggy broek. Petje met stripfiguurtje op, Airwalks uitgeschopt. Een kaars brandt.

Hij leunt tegen een oude bank met een kluwen beddegoed, het enige meubilair behalve een klein kistje onder de muis in zijn rechterhand. De linker vliegt over het toetsenbord. Bruine ogen in een bleek gezicht met donkere kassen scannen het scherm.

We surfen door otakuland.

We schieten van site naar site. Brian: ,,Dit zijn homepages van otaku. Jongens zoals ik, die hun eigen werk op het net zetten. Het zijn schatkamers van amateurmanga.''

De strip, manga, is een Japans massamedium. Naast manga zijn er sinds begin jaren tachtig ook films, tv-series en games met getekende personages, chara's, meestal gebaseerd op die uit de strips. Ze zijn met behulp van de computer geanimeerd, vandaar ook de Japanse term voor het genre: anime. Manga en anime zijn de afgelopen tien jaar met klassieke films als Akira (Katsuhiro Otomo, 1988) ook in het westen populaire cultgenres geworden. Japanimation is als een tornado door de westerse verbeelding geraasd, van MTV tot Disney, van webdesign tot beeldende kunst. Het gestroomlijnde, gladde Japanse computerdesign sloot goed aan bij de spacy jaren negentig.

Otaku zijn jonge, geobsedeerde fans, van manga, strips, tv-shows, films, computerspelletjes en tieneridolen. Oorspronkelijk was het net zo'n scheldwoord als voor Amerikaanse computernerds - a-sociale, teruggetrokken jongetjes. Op internet aan elkaar gelinkt via homepages, chatruimtes en e-zines, hebben otaku, ook door de waardering van Amerikaanse japanimation-fans, een groeiend zelfbewustzijn, en een steeds cooler aura gekregen. Nu is otaku een geuzennaam, en een die je moet verdienen.

Ook in de officiële kunstwereld hebben otaku, met hun extreme voorliefde voor alles wat synthetisch is, aanzien gekregen. Hun bestaan, dat zich grotendeels in de virtuele wereld van computerspelletjes en digitale superhelden afspeelt, zou model staan voor de kunstbeleving van de toekomst. In het Nederlandse kunstblad Metropolis werden ze vorige maand uitgeroepen tot de enige ware vaandragers van de kunstgeschiedenis.

Lees verder.