U kijkt naar de website van NRC Handelsblad gedurende de periode 1995-2001. Bezoek ook de de huidige site.
S U P P L E M E N T
NIEUWS  | TEGENSPRAAK  | SUPPLEMENT  | AGENDA  | ARCHIEF  | ADVERTENTIES  | SERVICE 
OUT OF CONTROL


Junkie-romantiek begon niet in de modewereld, niet op MTV. Heroin chic is esthetisch, een verwijzing. De oer junkie-romanticus is geen model of commercieel fotograaf, maar een kunstenaar.
 

Door Sandra Küpfer (sk@nrc.nl)


Lou Reed
Lou Reed

 

   

Links

Swell

Heroïne-chic

MTV

Calvin Klein-advertenties

Kate Moss

Versace

Nan Goldin

Kurt Cobain

River Phoenix

Michael Hutchence

Depeche Mode

Level 42

Lou Reed

Neil Young

Andy Warhol

Chet Baker

Charlie Parker

Pulp Fiction

Killing Zoe

Trainspotting

   

 
De esthetiek van Corinne Day en Jürgen Teller verwijst naar de foto's waarmee Nan Goldin in de jaren '70 haar eigen leven tastbaar probeerde te maken. Portretten van haarzelf en haar zelfgekozen familie van junks en travestieten, waarop ze de pijn van het bestaan liet zien in verkleurende kneuzingen, grauwe lichamen verwikkeld in naakte seks, hoopvolle blikken en rafelend beddegoed.

MTV verwijst naar het rauwe junkie-portret in de film Drugstore Cowboy (Gus van Sant, 1989), en de reeks heroïne-films die daarop volgde: Pulp Fiction ('94), Killing Zoe ('94), Basketball Diaries ('95), Trainspotting ('96), Fresh ('96), en Basquiat en Curtis Chaplin afgelopen jaar. Zelfs de dood van Davide Sorrenti heeft de glamour van een reclame-versie van die van onaangepaste doden uit de rockwereld.

Trainspotting
Trainspotting

San Francisco, inchecken bij het Renoir Hotel. Naast me, aan de andere kant van het raam, klinkt rumoer. Een magere zwarte jongen houdt een pistool tegen iemands slaap. 'I'm gonna kill you, motherfucker.' Junks. Een paar blocks verder is met tape het getal 41 op een vaalrode deur geplakt. De oude Swell studio, boven een gebarricadeerde afhaal-Vietnamees, is een vervallen, smerige doos in de Tenderloin. Voor de ramen hangen grijze lappen. De junks aan de overkant van de straat staan stil te staren.

Die avond spelen de Radar Brothers uit Los Angeles. David Freel kijkt ineengedoken toe. Radar bassist Senon Williams praat met collega's, vooral over het druggebruik van bandgenoten en ex-bandgenoten: 'Chuck nog gezien?'..'Kicking it, hoorde ik. Schijnt wel serieus te zijn.'..'Ríght..'

Charlie Parker
Charlie Parker
Senon: ,,Iedereen kickt af. Al jaren.'' Wat alcohol is voor schrijvers, is heroïne voor muzikanten. Charlie Parker en Chet Baker zijn de bekendste slachtoffers uit de jazz-scene eind jaren '40. 'Brown Sugar' van de Stones, Lou Reeds 'Heroin' en Neil Youngs 'The Needle and the Damage Done' gaan van rush naar down. Net als de scenes, van de Britse beat scene halverwege de jaren '60 via Warhols Factory tot de overdosis-cliché's van Joplin, Hendrix en Morrison. Sid Vicious (Sex Pistols, '79) liep vooruit op de golf punkdoden die begon met Hillel Slovak (Red Hot Chili Peppers, '88): Kurt Cobain (Nirvana, '93), Kirsten Pfaff (Hole,'94), Dwayne Goettel (Skinny Puppy, '95) en cult-acteur River Phoenix ('93).

Een scene ontstaat gauw rond de grootste talenten, vaak vroegbeschadigd en overgevoelig, het wankele gevoelsleven compenserend met obsessief werken. Heroïne houdt ze op de been. Linda Yablonski, schrijfster van de autobiografische fictie-bestseller The Story of Junk: ,,Smack is zelfmedicatie bij depressies. Mij hielp het denken, schrijven en werken. Het is troostrijk, the mother of all hugs and braces.''

Pulp Fiction
Pulp Fiction
 


 

5 'De meeste junks worden in bed geboren'

 
Bovenkant pagina  

NRC Webpagina's © 16 JANUARI 1998 NRC HANDELSBLAD (web@nrc.nl)