Sandra Küpfer
 |
|||
|
|||
 |
|||
| 15 | ||
|
Dat Droste-perspectief noemt de schrijver Douglas Rushkoff (Cyberia)
in zijn boek Children of Chaos "gespiegeld inzicht": die typische,
afstandelijke blik van mediawijze jonge mensen. Rushkoff, 9 oktober: Spiegelen of recapituleren is iets op een nieuw niveau bevatten. Dat krijg je met de spiegels van zelf-gelijkenissen Beavis and Butthead voor de tv spiegelen de ervaring van degene die zit te kijken - het is net als het spel-binnen-een-spel bij Shakespeare. Gespiegeld inzicht is denken: aha! |
||
| 16 | ||
|
De zon verdwijnt achter de bergen, de lucht wordt knalrood. Vanuit heel Black Rock City klinkt gejuich.
|
||
| 17 | ||
| We
zien hoe de processie van monniken met lantaarns door de straten trekt
naar de dubbele rij lichtjes die zich uitstrekt de woestijn in naar
het paars met groene geraamte van de Man. In Center Camp, donker onder
de heldere hemel, tekenen zich tegen de vuren die overal laaien groepjes
mensen af die zich koesteren in de gloed. We staan bovenop de CYBERBUSS om de menigte de woestijn in te zien trekken, hun silhouetten zwart tegen de brandstapels in de verte rondom de Man. Jim Mason uit San Francisco laat onze zilvergeverfde wangen flikkeren in een meterslange blauwe vuurtong uit de roestige loop van de Veggiematic, een monsterlijke vlammenwerper op manshoge wielen. Ik ren de playa op om foto's te maken. De bonte stam begeeft zich door het flakkerende licht naar de grote arena op de playa, glinsterende steltlopers en zachte gladde jongensgezichten, aliens, een snorkelaar en meisjes in roze babydolls, huiverend in de woestijnkou, naar de arena met de torenhoge Man, omgeven door brandstapels waar naakte lichamen omheen dansen in een ingenieuze choreografie. Mensen springen naar achter als uit het donker een menselijke toorts tevoorschijn schiet, de hooistapels om de Man opspringt en rondrent over de sokkel, armen, benen, hoofd brandend en wapperend in het donker, terwijl het hooi fikt in heldere vlammen die langs de Man omhoog schieten, de lucht in. Als de Man vlam vat explodeert het neon en vuur schiet alle kanten op. De dansers ballen hun vuisten in de lucht. Mensen dringen naar het vuur en de kring begint te bewegen, rondom de Man, we lopen in een grote cirkel om de man sneller rond en rond dichterbij, terwijl de dansers de binnenste ring, steeds kleiner, heter en heter ontvluchten. De Man loeit en we storten ons in de schroeiende hitte jongens rennen rondjes zo hard als ze kunnen in de helse gloed van de Man meisjes gooien hun kleren uit terwijl iedereen zingt en roept en danst op het geluid van percussie overal. Een hippie draagt een lichtkrant op zijn hoofd BURN BURN BURN en op de bank van de mobiele woonkamer bedrijft een jong stel de liefde. |
||
| 18 | ||
|
De eerste Man brandde om een mislukte liefde te vergeten. Harvey: Als we een houten beeld in een museum of galerie in brand hadden gestoken was het een eenmalig gebaar geweest. Dan herhaal je jezelf en denkt iedereen: heb je ze weer met dat ding. Maar op het strand stonden er meteen drie keer zoveel mensen omheen. Samen iets in de fik steken doet iets met je, zegt Harvey. Daarom doen we het nog steeds. Nadat de laatste keer op het strand een angstaanjagende kudde dronken pyromanen tegenover de politie kwam te staan, met Harvey er tussenin, verhuisde het festival naar de woestijn in Nevada, een halve dag rijden van San Francisco. Zo werd het weer beslotener. Harvey: Nu het moeilijk werd om er te komen, moesten mensen samenwerken, samen overleven. Iedereen die het haalde werd vanzelf een deelnemer. Het brandfestijn
is in elf jaar gegroeid van een flink kampvuur tot een uitzinnig
spektakel met tienduizend acteurs. Volgens Harvey draait het feest
behalve op samen overleven op "radicale vrije expressie'. Het is
een drama met tienduizend verhaallijnen, en zelfs de catharsis is
interactief.
|
||
| 19 | ||
| Om
vier uur is de playa rustig op wat verspreide technofeesten na en
de Dead Kennedys in Pedal Camp, het Blade Runner-achtige kamp van
een circus van zwerfkids. Sam geeft een joint door. Ik lig in een stoel in een helroze lycra japon, goudfolie uit Cody's keuken met zilver-tape van pols tot schouder om mijn armen gewikkeld tegen de kille woestijnlucht, zwarte bodypainting, zilveren vegen op mijn gezicht en borst. Baucho ligt op de bank te slapen. Iemand zei dat Jim het ijsstandbeeld gaat verbranden met de Veggiematic, zegt Sam. Kan dat? zeg ik en Sam neemt een slok en grijnst. Hij heeft het zelf gemaakt. Kurt roept dat hij Jim ziet. We rennen door het donker, springen over tentlijnen, delen van kunstwerken ontwijkend, voorbij de luxe bus waar Larry en Marian liggen te slapen, bij Pedal Camp roepend JIM'S BURNING THE ICE SCULPTURE en de stonede punks springen meteen op we draven tot de rand van de playa waar de stekelige silhouetten van de harde kern zich aftekenen tegen de monsterachtige vuurstraal. Jim zit bovenop de Veggiematic het grootse IJsstandbeeld oranjeblauw in de vlammenzee BURN THE FUCKER roepen helblonde kids in Carhartts BURN THE BITCH en gepiercede meisjes grijnzen. Een blond meisje in een roze onderjurk en iemand in een konijnenpak staan gebiologeerd te kijken. Een reusachtige boor voorop de Veggiematic begint te draaien en Jim trekt krakend op en RAMT het onaangeroerde IJsstandbeeld de kids gillend GET THE BITCH Bunnie schurkt richting Blondie die geëxalteerd staat te lachen. Ze wisselen een eerste blik, grijnzen, staan hand in hand. Hij neemt haar in zijn armen, ze omhelzen, kussen, klampen elkaar vast, halen adem en kussen. Broadway eat your heart out zegt iemand, tanden flikkerend in het schijnsel van de maniakale vuurzee en Blondie en Bunnie kijken elkaar aan en lopen extatische blikken over hun schouders werpend de woestijn in. |
||
 |
||
NRC Webpagina's © NRC HANDELSBLAD (web@nrc.nl)