Olympische Spelen 2000

Nieuws

Verslagen

Sporters

Digitaal dagboek

Boemerang

Programma

JURRYT VAN DE VOOREN
Als er op de Spelen iets met een vlag gebeurt, komen sport, politiek en cultuur bij elkaar. Dat bleek weer na de winst van Cathy Freeman, toen iedereen zich afvroeg of ze met de Australische vlag én die van de aboriginals een ereronde zou lopen. Sommige commentatoren vergeleken een dergelijke daad met de zwarte vuisten van 1968 als ondersteuning van Black Power in de Verenigde Staten, maar dat is overdreven.

Bij Freeman hoort natuurlijk een pijnlijke geschiedenis. Premier Howard van Australië haalde gisteren daarom zo snel mogelijk de politieke angel uit het verhaal. Dat ze haar eigen vlag droeg, was fantastisch, zei hij. "Ze is trots op haar aboriginal achtergrond, net zoals ze trots is om uit Australië te komen. Twee vlaggen dragen was de perfecte manier om dat te uiten." Snel ingrijpen was noodzakelijk, want Howard is juist de aanleiding voor alle protesten en akties. Nog steeds weigert hij zich namens Australië te verontschuldigen voor wat er met de aboriginals is gebeurd. Wat Freeman betreft, hoeft hij zich nu even geen zorgen te maken, want de aboriginals zelf leven in een roes. 'Een droom is nu werkelijkheid', schreef één van hen vandaag. 'We zijn zo trots. We houden van je.'

Alhoewel een andere woordvoerder van de aboriginals toch nog even duidelijk liet zien waarom het draait: "Haar optreden toont aan dat wanneer onze mensen op een juiste manier worden opgeleid en ondersteund, ze de beste prestaties kunnen leveren." Om toch nog even duidelijk te maken, dat blank Australië bij zichzelf te rade moet gaan.