Olympische Spelen 2000

Nieuws

Verslagen

Sporters

Digitaal dagboek

Boemerang

Programma

Door onze sportredactie
ROTTERDAM, 25 SEPT. Alan Villafuerte smakte plotseling naast de mat. In één harde klap was 'de vliegende springveer' beroofd van zijn kans op een medaille in het eerste olympische toernooi trampolinespringen. De 23-jarige sportman uit Zoetermeer deed het zelf, was er kapot van, maar beloofde onmiddellijk in Athene 2004 revanche te zullen nemen.

Villafuerte verliet de Superdome van Sydney Olympic Park niet zonder schande te spreken over de jurering. "De zilveren medaille van de Australiër Ji Wallace sloeg helemaal nergens op. Die knul heeft wel heel erg geprofiteerd van het thuisvoordeel. De Fransman David Martin is zwaar benadeeld door juryleden uit landen die zelf helemaal geen trampolinespringers hebben."

Villafuerte noch de klungelende jury kon tornen aan het meesterschap van Aleksander Moskalenko. De 31-jarige Rus uit Krasnodar is groot, sterk, acrobatisch en veerkrachtig.

De zevenvoudig wereldkampioen maakte zijn rentree na ruim vier jaar goed met de olympische titel. Hij moest dertig kilo lichaamsgewicht aftrainen maar vond dat de moeite waard. Olympisch goud had hij nog niet in zijn rijke verzameling medailles.

De in San Salvador geboren Villafuerte, Nederlands hoop op een olympische medaille, moest ook toegeven dat de finale oefening van Moskalenko boven iedereen uitstak.

De jury kende 41,7 punten toe tegen 39,2 voor het zilver van de overgewaardeerde lokale held Ji Wallace en de 39,1 voor het brons van de Canadees Mathieu Turgeon. De schitterende, foutloze oefening van de Fransman David Martin kreeg na tergend lange bedenktijd maar 38,8.

Villafuerte kreeg 27,6 punten voor zijn moeite in zeven sprongen. De eerste vijf met schroeven en salto's waren perfect. Bij de zesde kwam hij bij een kopse kant van de mat. Hij probeerde te herstellen en viel aan de andere kant op de afbakening.

"Shit, daar gaan mijn spelen", schold Villafuerte op zichzelf na zijn fout. "Ik was zeker te kunnen herstellen en ik spring normaal door tot op een millimeter van de rand. Ineens lag ik daar."

Trampolinespringer Villafuerte verborg zijn gezicht in zijn handen, huilde en baalde vreselijk. "Ik was hier maar voor een ding en dat was een medaille winnen. Liefst de gouden. Met een stomme fout was alles weg."