Olympische Spelen 2000

Nieuws

Verslagen

Sporters

Digitaal dagboek

Boemerang

Programma

De mooiste Amerikaanse triomf in Atlanta 1996 kwam op naam van de turnsters. Vier jaar later mag het keurkorps van de voormalige Roemeense coach Bela Karolyi op de Olympische Spelen in Sydney al blij zijn met een bronzen medaille.

Door onze redacteur ROBERT MISSET

SYDNEY, 19 SEPT. Op zijn achtste en laatste Spelen is de beroemdste turncoach ter wereld gedegradeerd tot toeschouwer. Hoewel de 58-jarige Bela Karolyi vorig jaar door de Amerikaanse federatie wederom werd aangesteld als coördinator van het vrouwenteam mag hij zijn pupillen slechts aanmoedigen vanaf de tribunes in de Superdome. Formeel is de regie bij de Olympische Spelen in handen van hoofdcoach Kerry Hill. Letterlijk op de achtergrond constateert Karolyi dat de Magnificent Seven van Atlanta vooralsnog zijn verschrompeld tot de Modale Zes.

De olympisch kampioen van 1996 plaatste zich als zesde en laatste voor de landenfinale, die vandaag werd afgewerkt. Maar met even moedige als riskante oefeningen vochten de Verenigde Staten in de schaduw van Rusland en China vermoedelijk vergeefs voor een bronzen medaille. Bij de Spelen van 2000 mogen de nationale turnploegen nog maar uit zes deelnemers bestaan om voor het eerst in de olympische geschiedenis ruimte te creëren voor 24 trampolinespringers, onder wie de Nederlander Alan Villafuerte. Karolyi had met maximaal drie turnsters naar Sydney willen komen, want van het Dream Team uit Atlanta zijn alleen nog Dominique Dawes en Amy Chow vertegenwoordigd.

Zij worden in de Superdome op Homebush Bay gesecondeerd door Elise Ray, Kristin Maloney, Jamie Dantzscher en Tasha Schwikert-Warren. Maar in de Verenigde Staten wordt nog altijd met weemoed de namen uitgesproken van Shannon Miller, Dominique Moceanu, Amanda Borden, Jaycie Phelps en Kerri Strug. Onvergetelijk zijn de emotionele taferelen in de Superdome van Atlanta na de even pijnlijke als legendarische laatste sprong van Strug. Ruim 30.000 Amerikanen krompen met Strug van pijn in elkaar, toen de Amerikaanse bij haar eerste sprong haar enkel verstuikte.Ze hoefde slechts een royale 7 te scoren op het laatste onderdeel in de landenwedstrijd om Rusland van de eerste plaats te verdrijven, maar dat leek met haar blessure onmogelijk. Toen ontwaakte opnieuw het beest in coach Bela Karolyi, die al op de Spelen van Montreal in 1976 met de Roemeense turnkoningin Nadia Comaneci de wereld aan zijn voeten kreeg. "Spring, Kerri, spring", schreeuwde Karolyi. Maar dat kon toch niet? Strug aarzelde geen moment. Alsof ze haar gekraakte enkel even opvouwde om het gewricht tijdelijk te repareren, hinkelde ze naar de mat voor de ultieme poging.

Doodstil was het in de olympische arena, toen Strug na haar sprong één seconde bleef staan om vervolgens opnieuw kermend van de pijn te gaan liggen. Maar Strug scoorde de beslissende 7 en ze werd door Karolyi persoonlijk naar het erepodium gedragen om de gouden medaille in ontvangst te nemen. De blessure van Strug is nooit helemaal genezen. De turnster groeide in eigen land echter uit tot een megaster. Kerri 'Struggle' was bij president Clinton te gast in het Witte Huis, trad op in alle, bekende televisie-shows en nog steeds trekt ze door Amerika om haar verhaal te vertellen.

Ook Borden keerde niet meer terug, Chow begon aan een studie en 'Awesome Dawsome' Dawes veroverde zelfs een theaterrol op Broadway en trad op in een videoclip van popster Prince. De andere meisjes openden hun eigen kledinglijn en ook zij kunnen een levenlang teren op die magische avond in Atlanta. Zelfs Karolyi vond het mooi geweest na een stormachtige carrière in Roemenië en Amerika. Hij trok zich terug op zijn ranch in Houston om vissend en jagend van zijn pensioen te genieten. Tot de Amerikaanse turnfederatie vorig jaar de noodklok luidde na de dramatische zesde plaats op de WK in China.

Nog één keer kreeg Karolyi de vrije hand om het succes van Atlanta te herhalen. Onmiddellijk herhaalde hij de methoden van zijn omstreden regime met dictatoriale trekken. Onthutst constateerde de Los Angeles Times dat Karolyi zijn pupillen "een week lang door de wringer haalde om te zien wat er daarna van ze overbleef." Dat was niet al te veel. Bij de Amerikaanse trials in augustus bleek hoezeer de Magnificent Seven aan slijtage onderhevig waren. Miller zakte bij haar sprong door de rechterknie en beëindigde in tranen haar carrière. Ook Phelps zag haar comeback door een blessure mislukken en Moceanu had zich al moeten forceren om de breuk in haar familie te herstellen. Het 14-jarige wonderkind van Atlanta vluchtte als meisje van 17 jaar het huis uit, daagde haar agressieve vader voor de rechtbank en bleek vervolgens fysiek niet in staat haar turnloopbaan een vervolg te geven.

Zo formeerde Karolyi noodgedwongen een ploeg, die bij de Spelen van Sydney in de schaduw staat van erkende grootmachten als Rusland en China. "Het valt niet mee om slechts als toeschouwer te fungeren", zei hij, vandaag in de Superdome. "Maar ik ben nu eenmaal niet als coach aangesteld. De Amerikanen mogen niet verwachten dat wij met deze onervaren ploeg dezelfde successen behalen als in Atlanta. We zijn in feite pas een jaar bezig en in dat opzicht komen deze Spelen te vroeg." En met een glimlach: "Maar er is altijd hoop. Ik reken toch stiekem op enkele medailles in Sydney."