Olympische Spelen 2000

Nieuws

Verslagen

Sporters

Digitaal dagboek

Boemerang

Programma

Door onze redacteur HANS KLIPPUS
SYDNEY, 18 SEPT. Haar coach Cor van der Geest constateerde vanmiddag dat er voor judoka Jessica Gal een vloek op de Spelen rust. De 29-jarige arts deed vier keer mee aan het grootste sportevenement ter wereld en haalde, in tegenstelling tot bij andere titeltoernooien, nooit een medaille.

Vandaag beleefde ze een roemloze afgang. Ze verdween uit het olympisch toernooi na een nederlaag op beslissing tegen een tegenstander, de Zweedse Andersson, die ze normaal verslaat. "Dit is heel onbevredigend", stamelde Gal.

Het verlies was extra zuur, omdat het haar laatste wedstrijd betrof op het hoogste niveau. Ze had al lang geleden haar afscheid aangekondigd. Haar carrière duurde lang. Het was dertien jaar geleden dat Gal al haar eerste internationale prijs won, brons tijdens het WK. Daarna werd ze vier keer Europees kampioen en nog drie keer derde van de wereld. "Ik vind het een mooie erelijst", zegt ze zelf.

Coach Van der Geest, die haar "een hele grote judoka" noemde, is het helemaal met het besluit van Gal eens om te stoppen. "Het is mooi geweest. Ze moet nog wel eens een wedstrijdje judoën, maar ze moet niet op een EK, WK of Spelen verschijnen. Dat heeft geen zin meer. Moet ze nog voor de vijfde keer Europees kampioen worden? Of nog een bronzen WK-medaille halen? Ja, er ontbreekt een olympische medaille, maar als ze nog een Spelen wil meemaken, is ze 33 jaar. Dat is oud. Want dat lichaam heeft in al die jaren flink wat te verduren gehad."

Zoals negen weken en twee dagen geleden toen de judoka tijdens een training de binnenband van haar linkerknie scheurde. Dat ze de Spelen nog haalde, was op zich al een hele prestatie. En was het vandaag de vraag hoe die knie het zou houden. Gal had het makkelijk als excuus kunnen gebruiken, maar deed het niet. "Die knie was goed. Ik zat ook goed in mijn vel", oordeelde ze. "Maar de echte vorm was er niet." Natuurlijk vroeg Gal zich af hoe het zou zijn geweest als ze voor Sydney zeven weken voluit had kunnen trainen en niet slechts twee. "Dat antwoord weet je nooit. Maar ik denk toch wel dat ik dan beter had staan judoën." Van der Geest: "Tijdens die partij tegen Andersson zag je haar standbeen zwabberen. Dat is toch een gebrek aan training."

Gal heeft het altijd van hard trainen moeten hebben. Héél hard trainen, volgens Van der Geest. "Ze ging altijd tot het gaatje. Soms vroeg je je wel eens af of het wel goed voor haar lichaam was." De coach had Gal de afgelopen maanden vol bewondering zien revalideren. "Zoiets is nog zwaarder dan het bedrijven van topsport zelf." Vooral daarom had hij haar een olympische medaille gegund. Het mocht niet zo zijn. Gal won in de eerste ronde nog wel van de Moldavische Christea. Maar toen voelde ze al dat het niet lekker ging. "Dan hoop je alleen nog maar op een gelukje."

Ze wekte na afloop de indruk er nog niet zeker van te zijn dat ze stopt. "Ik zou nu waarschijnlijk geen plak meer op de Spelen halen", zei ze. En ook: "Ik ben van plan te stoppen met dit soort toernooien." Maar achter die opmerkingen moest niets worden gezocht, zei Gal meteen. "Ik stop echt." En toen hield Jessica Gal het niet meer droog.