Olympische Spelen 2000

Nieuws

Verslagen

Sporters

Digitaal dagboek

Boemerang

Programma

Door onze redacteur HANS KLIPPUS
SYDNEY, 18 SEPT. Gaan de Nederlandse volleyballers dan toch nog om de medailles meedoen? Twee maanden geleden zat de ploeg van bondscoach Toon Gerbrands na drie jaar van kommer en kwel nog aan de grond en leken de Olympische Spelen onbereikbaar.

Gisteren bleek titelhouder Nederland in Sydney een metamorfose te hebben ondergaan en won het zijn openingswedstrijd van de nummer drie van de wereldranglijst, Cuba, met de maximale score (3-0). "We moeten echt als een stelletje idioten op het veld staan en werkelijk alles geven wat we hebben. Alleen op die manier hebben we tegenwoordig nog een kans tegen topploegen", zei spelverdeler Peter Blangé na afloop. "Met mooi spel lukt het niet meer." Gerbrands: "Het bloed mag de spelers bij wijze van spreken uit de mond komen. Ze mogen ook met energie smijten, want we hebben hier na elke wedstrijd een rustdag en dat zijn we bij andere toernooien niet gewend."

Gerbrands en Blangé vinden dat deze eerste zege niet moet worden overschat. " Want voor hetzelfde geld hadden we verloren. De marges waren heel klein", meende Blangé. Nederland speelde met grote wilskracht en inzet tegen Cuba. Hoogstaand was het spel niet, maar genoeg om de tegenstander te verslaan. De pass op Blangé was bijna steeds goed. De Cubanen concentreerden zich bij Nederland op het geweld vanaf het midden van Bas van de Goor, maar Blangé speelde de meeste ballen snel op de buitenkant. Het was de eerste zege op Cuba in drie jaar. Dit jaar verloor Nederland in de World League vier keer met grote cijfers van deze tegenstander. "We kunnen beter, dat is lekker om te weten", zei Guido Görtzen.

Hoewel ze er niet openlijk over willen praten, denken de Nederlandse volleyballers ineens weer aan prijzen. En dat is lang geleden. De afgelopen drie jaar bleef er van het succes van de luidbejubelde olympische titel van 1996 weinig over. Nederland zakte weg naar de middenmoot. Net toen tijdens de finale van de World League in Rotterdam de situatie voor het team uitzichtloos leek te worden, won de ploeg van wereld- en Europees kampioen Italië en dat gaf Nederland nieuwe krachten. Vervolgens bemachtigde de ploeg van Gerbrands in Frankrijk het laatste ticket voor Sydney.

Met de traditioneel smalle basis bij Nederland is het van cruciaal belang dat Richard Schuil weer fit is. De Fries was ruim een half jaar uitgeschakeld met een knieblessure. Tegen Cuba was hij volwaardig van de partij. "Ik had drie maanden geleden, vlak na mijn operatie, ook niet verwacht dat ik Sydney zou halen. Maar als je me nu 's nachts wakker maakt, sla ik de ballen er ook in", zei Schuil.

Met een fitte Schuil hoeft Nederland niet bang te zijn dat het kwartfinales misloopt. Daarvoor moet de ploeg in zijn groep van zes teams bij de eerste vier eindigen. Na de winst op Cuba kan het vizier zelfs op een hoge klassering worden gericht. Dat geeft als voordeel dat Nederland in de kwartfinale een gunstigere tegenstander kan krijgen. De nummer één speelt tegen de nummer vier van de andere groep, de nummer twee tegen de nummer drie, enzovoort. In de andere poule zitten met Italië, Rusland en Joegoslavië drie topploegen en moet Nederland hopen op het vierde land als tegenstander, Argentinië of Amerika. "Maar ik heb geen flauw idee wat er in die andere groep gaat gebeuren", zei Gerbrands. "Gokken op een tegenstander heeft geen zin." Schuil: "Ik heb liever Joegoslavië niet, en daarna Rusland. Amerika of Argentinië lijkt het gunstigst."

Gerbrands zei dat hij pas over een terugkeer van Nederland in de top wil praten als de ploeg ook de kwartfinale overleeft. "Want dan zitten we bij de laatste vier en spelen we mee om de medailles."