Een zoektocht naar UFO's, een erotische kippenren en een dreigende mars van vrouwen met zwaaiende koekenpannen waren gisteren te zien en te beleven op het Oerol Festival op Terschelling waar veelbelovend theatertalent de kans krijgt zich te ontwikkelen.

Door JOYCE ROODNAT

TERSCHELLING / LIES, 23 JUNI. Buiten brult een schaap (want blaten kun je dit geluid niet noemen). Binnen, in een keurig onderhouden schuur van Staatsbosbeheer, wordt de oudere-meisjesdans uitgevoerd: op de slepende stem van Patsy Cline die I Fall to Pieces zingt, poetsen twee vrouwen in zomerkatoen teder de stoelen en de tafels, terwijl hun ogen op verre dromen staan. De vrouwen maken deel uit van het vanwege Oerol bestaande bewegingstheatergezelschap Zeep en ze spelen de voorstelling Sunlight, opgezet door performer Yvonne Jansen, geregisseerd door Marjolein Bierens. Weemoed zet de toon, tot er een man arriveert. Niet direct een prins op een wit paard, met die verregende jas, die natte bril en die vetleren tas, maar een man. De vrouwen onthalen hem en verbazen hem, maar hij blijkt zo zijn eigen fantasieën te koesteren. Het wordt een duel, bijna gewonnen door de vrouwen die samen een erotische kippenren neerzetten, maar beslist doordat de man met lange naakte benen in een gouden jurkje tussen het helmgras verdwijnt. Er is nauwelijks een woord gesproken, er is wel mooi geacteerd in een geheel eigen wereldje van elkaar aantrekken, benauwen en amuseren.

Vrouwen die het poetsen lang voorbij zijn, dat zijn de personages van de vijfvrouwsformatie Mevrouw Bakker. In enorme mantelpakken en stevig in de lipstick maken ze pur sang straattheater, waarbij ze voorbijgangers attaqueren, een dreigende mars met zwaaiende koekenpannen uitvoeren en een show met een te kraken brandkast neerzetten. Mevrouw Bakker bestaat pas sinds december en dat is te zien. De spanning wil nogal eens wegzakken en klunzigheid maakt soms de indruk niet met opzet te bestaan. Maar wie zag hoe ze de grote zweefmolen op het centrale festivalterrein in beslag namen en rondje na rondje maakten, de een misselijk, de ander martiaal, begrijpt dat ze hier zijn. Nog niet volmaakt maar veelbelovend is op zijn plaats op Oerol, waar directeur Joop Mulder zich de opdracht heeft gesteld om talent een kans te geven zich te ontwikkelen.

In dat opzicht is de aanwezigheid van Tryater minder begrijpelijk: een gearriveerd gezelschap dat zo'n niksige voorstelling neerzet, onder de titel Lastig portret, een hoekig geschreven verhaal rond Baron van Münchhausen over de romantische liefde. Gemaakt voor kinderen, ja, maar dan hoeft het nog niet kinderachtig te worden gespeeld en gemakzuchtig geregisseerd. De locatie, een boothuis in West- Terschelling, is zelfs eerder onhandig dan dat zij iets toevoegt.

Gauw naar buiten, waar de veerboten arriveren, propvol mensen die het laatste Oerolweekeinde willen meemaken. Ze zijn te laat om nog mee te fietsen met de tocht die Hendrick-Jan de Stuntman vanochtend aan de voet van de Brandaris begon, ondanks windkracht 6. Het straattheatergezelschap is dit jaar op zoek naar UFO's. Nog niks gevonden, daarom maar een speurtocht. Met peptalk voor het publiek dat ineens niet meer kan staan kijken naar een hilarische voorstelling vol op zijn Amsterdams afgeragde humor, maar wordt verwacht mee te puffen achter een rijtje tuffende, zelfgebouwde 'UFO chasers', de voorste met muziek. Een flink aantal mensen laat zich niet bidden en stapt op. De bedoeling is een afvalrace: de mannen van Hendrick-Jan zullen doorkarren tot iedereen er genoeg van heeft. Maar dat weet de sliert deelnemers niet.

Oerol Festival, Terschelling. Tot en met 25 juni. Inl. (0562) 44 84 48. www.oerol.nl