Divine en Tab Hunter in Polyester, een film waarin elk personage een vreemde afwijking heeft

Regisseur en scriptschrijver John Waters (1946) zei eens in een interview dat hij niet van 'feel-good'-films houdt, maar van 'feel-bad'- films. Waar 'feel bad' films over kunnen gaan, legt hij uit in een ander interview: mensen die volslagen gek zijn, maar denken dat ze normaal zijn. En dat is dan ook precies waar zijn rolprenten over gaan. Daarbij wordt voortdurend geflirt met camp en kitsch.

Een paar voorbeelden om het karakter van Waters' films te verduidelijken: Pink Flamingo's (1972), over de vieste mensen van de wereld, eindigt met een - ondoorbroken - shot van hoofdrolspeelster Divine die uitwerpselen van een poedel opeet. In 'serial mom' (1994) speelt Kathleen Turner een keurige moeder... die een seriemoordenaar blijkt te zijn en haar buurvrouw terroriseert. Polyester (1981) gaat weer over een gezin waarin elk personage een afwijking heeft: een eetstoornis, een drank- of sexprobleem, een voorliefde voor vrouwenvoeten of voor het fascisme. En Hairspray (1988), de film over het jaren zestig-dansen, is daarentegen helemaal 'camp' met de zuurstokgekleurde decors, overdadige kleding en vooral de hoge pruiken.

Dat Amerikanen niet allemaal even enthousiast zijn over Waters' films, mag duidelijk zijn. Dat Pink Flamingo's in sommige bioscopen gecensureerd werd, is eveneens niet verwonderlijk. Echter om te zeggen dat Waters' films alleen over slechte smaak gaan, doet de films geen recht. Want 'Hairspray' stelt bijvoorbeeld de rassensegregatie aan de orde, 'Serial mom' kan gezien worden als een parodie op de waar-gebeurd-verhaal-films en 'Cry baby' gaat over het verschil tussen arm en rijk. De webmaster van een John Waters-site wijst er dan ook terecht op dat er door het ironiseren van het Amerikaanse leven sociaal commentaar wordt geleverd. Of Waters het ook zo zou formuleren is de vraag. Zelf zegt hij over zijn films: It's trying to make people laugh, and then be shocked. Wellicht dat hij mensen wil confronteren met de realiteit.