Dossier Rechtszaak Bouterse

Nieuws

Proces

Aanloop tot het proces

Door onze correspondent LEO MORPURGO
Desi Bouterse riep zaterdag zijn aanhang bijeen om zijn visie te geven op zijn ontslag als Adviseur van Staat. Zijn toon was onverwacht mild.

Ruim een week had hij gezwegen over zijn ontslag als Adviseur van Staat door zijn vroegere volgeling, president Jules Wijdenbosch. Maar zaterdag sprak Desi Bouterse in zijn typisch mengsel van Nederlands en Sranan Tongo een geestdriftig publiek toe.

De aanhang kreeg in partijcentrum OCER geen rancuneuze Bouterse te zien die opriep tot een revolte. Ook weigerde hij zijn vijanden uit de NDP te zetten, de regeringspartij waarvan hij voorzitter is. In lijn met zijn recente optredens als prediker keerde hij president Wijdenbosch juist de andere wang toe. Het had veel christenen pijn gedaan dat hij juist op Goede Vrijdag was ontslagen, zei Bouterse, maar eigenlijk was dat wel passend. Die middag had zijn oude kameraad Ivan Graanoogst hem in zijn hangmat verrast met de kennisgeving van zijn ontslag als Adviseur van Staat. ,,Precies om drie uur werd ik gekruisigd. Maar na de kruisiging volgt de herrijzenis.''

De botte bijl liet Bouterse over aan zijn volgelingen. Zo meende een spreker dat president Wijdenbosch ,,moest opdonderen'' omdat de man ,,altijd dronken was''. Dezelfde spreker merkte op dat presidentieel adviseur Chas Mijnals, een oude strijdmakker die onlangs aandrong op het vertrek van Bouterse, bij het aantreden van Wijdenbosch in 1996 nog had gehuild van jaloezie.

,,Iets te scherp'', noemde Bouterse deze uitspraken, ,,maar goed dat ze gedaan zijn, want nu weet de president wat er leeft onder de leden''. Zelf weigerde hij ,,de strijdbijl tegen oom Jules'' (Wijdenbosch) op te graven. Als de president hem ontsloeg, was dat zijn goed recht, want Bouterse had meermalen laten weten geen deel meer te zijn van zijn beleid. Maar wel behoorde Wijdenbosch nog altijd tot de ,,dekolonisatie-ploeg''. ,,Wij zijn familie. Als wij fouten maken, eten wij ons eigen braaksel weer op. Er gaat natuurlijk wel een hartig woordje gesproken worden met oom Jules.''

Wel bleef een impliciete dreiging in de lucht hangen. ,,Als de heer Wijdenbosch niet wil ... als oom Jules niet meer gelooft ... als oom Jules een ander pad zou inslaan ... pas dan zou u kunnen overwegen ...'' Die gedachte maakte hij niet af.

Onder luid applaus nam de vergadering een resolutie aan, waarin Bouterse niet alleen werd bevestigd als partijvoorzitter, maar ook als ,,nationale volksleider'' en ,,initiator van nieuwe ontwikkelingen''. De ,,problemen veroorzaakt door de zwakheden van de president'' moesten ,,rustig en constructief worden benaderd''. De president diende zich bij de partijleiding melden ,,om te komen tot constructieve communicatie en werkbare afspraken''.

Bouterse bleef zaterdag gewoon doen wat hij al anderhalf jaar doet: maximale afstand richting de president scheppen zonder een breuk te forceren. Gezien de rampzalige staat van de Surinaamse economie is dat verstandig. In het buitenland kan Bouterse weliswaar niet meer rekenen op diplomatieke bescherming, maar in Suriname is een herrijzenis bij de komende verkiezing zo allerminst uitgesloten. Al waarschuwde hij misschien niet lang genoeg onder de mensen te zijn om de ,,nieuwe ideeen'' van zijn NDP zelf uit te voeren. ,,Mijn baard wordt al grijs.''

President Wijdenbosch zelf liet eind vorige week al weten dat zijn beleid aanpassing behoeft. Hij beloofde een nieuw programma, genaamd `Pragmatiek in realiteit'.