Tekenfilm over Pippi Langkous

Door DANA LINSSEN

Een kleine steekproef in mijn omgeving leert dat tot de favoriete Pippi Langkousverhalen die behoren waarin onbeperkt snoep en cadeautjes worden uitgedeeld.

En dan met name de episode waarin het roodharige meisje met haar weerbarstige vlechtjes met een handvol goudstukken uit winkelen gaat en zoveel toffees en toverballen koopt dat tientallen kinderen er nog wekenlang buikpijn van hebben. Ook haar brutaliteit en onaangepaste gedrag spreken tot de verbeelding van kleuters die net ontdekken hoe heerlijk het is om volwassenen te slim af te zijn, al identificeren ze zich ook met het half verheerlijkt, half terechtwijzend uitgesproken 'Pippi', van haar speelmaatjes, de keurige Tommy en Annika.

Dat er nu een tekenfilm is gemaakt naar de avonturen van het door Astrid Lindgren bedachte negenjarige meisje is vooral opzienbarend omdat het nog nooit eerder is gebeurd. De doldwaze geschiedenissen van het meisje dat een paard op kan tillen en dieven op de kast gooien, lenen zich er goed voor om door animaties mogelijk te worden gemaakt, in plaats van door de bordkartonnen trucages uit de (nu op televisie herhaalde) tv-serie uit eind jaren zestig. De tekenfilm is gebaseerd op de eerste dertien delen van die serie, maar het lijkt wel alsof Pippi het alleen nog maar op moet nemen tegen wat braafjes uitgevoerde boze boeven, en een bemoeizuchtige mevrouw Prysselius die haar met behulp van de politie in een kindertehuis wil zien te krijgen. De kinderen, zelfs Tommy en Annika, zijn gereduceerd tot bijfiguren die niet eens de tijd krijgen om van hun vriendschap met Pippi te genieten. Wat rest zijn achtervolgingen en veel gooi- en smijtwerk, omlijst door een handvol nieuwe liedjes. Dat roept zelfs bij kleuters heimwee op naar de fletse, tuttige, maar veel aanstekelijker originelen.

In: 75 theaters