Door JAAP BLOEMBERGEN
Twee glimmende Landrovers op een kale
parkeerplaats. De chauffeurs stappen uit, tikken elkaar op de schouder
en praten over koetjes en kalfjes. Op de achtergrond klinkt het geluid
van heipalen en maaimachines. Stad en platteland sluiten een verbond in
het noordelijk deel van Sheffield. De vergane glorie van de Britse
staalindustrie maakt tegenwoordig goede sier met een overdekt
winkelcentrum - volgens Regi Blinker het grootste van Europa.
Orlando Trustfull moet het allemaal nog ontdekken. Over een paar dagen betrekt hij een appartement in de bosrijke omgeving van South-Yorkshire. Zijn vrouw, omroepster bij Veronica, is deze week overgekomen. Ze praten vol lof over de Engelse gastvrijheid. Ze praten liever niet over de slechte periode bij Feyenoord. ,,Het is en blijft een mooie club. Jammer dat het nooit heeft willen klikken.''
De week van een topvoetballer in Engeland bestaat uit vijf lichte trainingen, twee zware wedstrijden en veel publiciteit. De camera's hebben het oefenveld van Sheffield Wednesday gevonden. Vier gespeeld, vier gewonnen. De outsider baart opzien in de bakermat. Manager David Pleat - hij heeft in een grijs verleden nog tegen Piet Keizer gespeeld - staat de pers geduldig te woord. Hij houdt van Holland en van Hollandse voetballers. Hij roemt de balvaardigheid van Blinker en Trustfull. Typisch Hollands.
Gezeten op een muurtje van het trainingsveld, genietend van de najaarszon, vertelt Trustfull over zijn positieve gevoelens. Hij is herstellende van een liesblessure. Hij heeft geen aandeel in de ongeslagen status van zijn nieuwe werkgever. Maar toch. ,,Het is een groot avontuur voor mij. Ik voelde direct thuis. Just enjoy it, dat is Sheffield Wednesday. Kijk maar om je heen, overal lachende gezichten. Daar is sport toch voor bedoeld?''
Een paar uur later rijdt Regi Blinker zijn bolide door het Engelse middelgebergte. Hij wijst naar schapen in de heide, de stadsmens is een natuurliefhebber geworden. Het leven lacht hem toe. ,,Het leven is perfect gewoon. Als je herkend wordt op straat maken ze even een praatje en zijn ze snel weer weg. In Nederland verlangen ze meer aandacht van je. Zijn ze niet gewend aan sterren. In Engeland zijn voetballers niet de enige beroemdheden. We staan minder in de schijnwerpers.''
Twee voormalige Feyenoorders, twee Surinaamse veelverdieners, twee uitersten ook. Blinker lacht en dolt op de ochtendtraining. Hij heeft zijn naam gevestigd in Sheffield. De Delftenaar oogst bewondering met zijn dribbels en zijn dreadlocks. Jamaicaanse jongeren kunnen zich vereenzelvigen met het plaatselijke sportidool. Donkere mensen onder elkaar, volgens Blinker is het een kwestie van cultuur.
,,We voelen elkaar aan. Muziek, eten, alles eigenlijk. Een paar Jamaicaanse spelers hebben me hier een keer meegenomen naar een soort Black Community. Precies dezelfde sfeer als het buurthuis in Delft. Daar kom ik nog regelmatig en ben ik niet de voetballer Blinker maar gewoon Blinkertje van vroeger. Daar kan ik helemaal mezelf zijn. In Sheffield heb ik ook dat gevoel. Als je binnenkomt zie je alleen maar negers. Ik heb helemaal niks tegen blanke jongens, maar met donkere jongens kan ik me beter uitdrukken. Makkelijker een dolletje maken.''
Trustfull is de flegmatieke middenvelder, de keizerlijke speler met het karakter van een twijfelaar. Hij traint in afzondering, om zijn blessure beter te laten genezen. Critici verwijten hem een gebrek aan zelfkennis. Hij geeft de schuld van zijn mindere vorm altijd aan de trainer. Onder Willem van Hanegem en Arie Haan beleefde hij moeilijke tijden bij Feyenoord. Hij zat vaak op de bank en had daar steeds minder vrede mee. Via de achterdeur is hij twee weken geleden vertrokken. Typisch Trustfull, een bescheiden persoonlijkheid.
,,Voetbal is net als het leven zelf. De mooie dingen herinner je je wel, de vervelende dingen probeer je te vergeten. Je kunt alleen teleurgesteld raken als je denkt dat het voetbalwereldje eerlijk is. Maar het is een jungle. Als je er op ingesteld bent, val je ook niet zo hard. Ik heb me altijd voorgehouden dat er meer is dan alleen maar voetbal. Daarom ben ik nooit ongelukkig geworden. Er waren altijd genoeg andere zaken die de pijn verzachtten.''
Trustfull was vorige week nog te gast bij Feyenoord. ,,Wat vrienden betreft heb ik het top gehad. De sfeer onderling bleef goed, hoewel er altijd wel wat speelde. Ik heb veel kritiek gekregen. Dat ik te gemakzuchtig zou zijn. De mensen denken aan mijn manier van lopen of rennen te kunnen oordelen wat ik voor mens ben. Ik moet daar erg om lachen. Moet ik tegen dat stempel gaan vechten? Daar heb ik helemaal geen zin in.
,,Als ik me niet op m'n gemak voelde, was dat mij altijd aan te zien. Ik was gevoeliger dan de meeste jongens. Toen Haan mij meteen reserve maakte voelde ik me gekrenkt. Net geselecteerd voor het Nederlands elftal en dan niet goed genoeg voor Feyenoord! Inmiddels ben ik zakelijker geworden. Ik heb nu schijt aan een een slechte sfeer. Als het team niet draait probeer ik voor mezelf een voldoende te halen.''
Blinker werd afgelopen winter openlijk te kijk gezet. Samen met Rob Witschge werd hij teruggezet naar het tweede elftal. Ze werden beschouwd als de rotte appels van de losgeslagen bende. Haan eiste discipline en stelde een voorbeeld. Blinker twijfelde niet en vertrok in het vroege voorjaar naar Sheffield. Binnen een paar maanden heeft zich razend populair gemaakt. Na de training trekt hij de meeste aandacht van de pers.
Inmiddels bewoont hij een moderne villa in een lommerrijke buitenwijk. Een bejaarde dame kijkt een tikje achterdochtig naar haar jeugdige buurman. Zij harkt haar tuin bij elkaar, hij geeft de autoradio meer volume. Rijkdom heeft weinig met leeftijd en al even weinig met afkomst te maken. Voor Blinker is de transfer naar Sheffield niet alleen een sportieve verbetering. ,,Toch beschouw ik dit niet als mijn eindstation. Ik ben ambitieus genoeg om naar een echte topclub te willen. Manchester United en Liverpool zijn misschien te hoog gegrepen, maar Arsenal en Aston Villa zijn natuurlijk ook geen verkeerde clubs.''
Pratend over Feyenoord herinnert hij zich negen mooie jaren en een paar minder mooie maanden. ,,Feyenoord is een geweldige club, alleen kunnen ze niet netjes afscheid nemen van een voetballer. Na tien jaar had ik een beter afscheid verdiend. Nu werd ik door de achterdeur naar buiten getrapt. Supervernederend! Voor een voetballer is er niets erger dan genegeerd te worden.
,,Ik verwijt Feyenoord weinig, maar Haan zal zijn lesje nog wel leren. Die man past niet bij de club. Hij is niet eerlijk en daar heeft de gemiddelde Rotterdammer een broertje dood aan. Haan is ook maar een passant en dat vergeten ze momenteel bij Feyenoord. De hele club wordt afgestemd op zijn wensen.''
Blinker geeft toe dat hij de laatste maanden minder gemotiveerd was bij Feyenoord. Het publiek was misschien ook wel een beetje uitgekeken op de dribbelaar van DHC. Hij was toe aan een nieuwe uitdaging. Maar hij ontkent stellig dat hij zijn instelling te wensen overliet bij Feyenoord. Verhalen over een voortdurend feestvierende selectie zijn volgens Blinker sterk overdreven. ,,In het jaar dat we kampioen werden leefden we niet anders dan vorige seizoen. Toen gingen we ook wel eens op stap. Op het moment dat de resultaten uitbleven, moest er een oorzaak worden gezocht. Blijkbaar was ik de grote boosdoener.''
Engeland en Nederland, in de voetbalsport een wereld van verschil. Volle tribunes en een aanstekelijk enthousiasme tegenover tactische steekspelletjes en een gebrek aan bezieling. De keren dat Nederlanders schamper konden opmerken dat het Engelse voetbal in technisch en tactisch opzicht weinig voorstelde, is sinds drie maanden achterhaald. Blinker en Trustfull kunnen er over meepraten. Ze worden regelmatig herinnerd aan Oranjes afstraffing tijdens het Europees kampioenschap. Op de training hoeven ze geen eigenwijze opmerkingen te maken of ze worden op hun nummer gezet. 4-1. Voetbalhumor is universeel.
Trustfull: ,,De Engelsen vinden ons maar bijdehandjes. We weten alles beter en misschien is dat ook wel zo. Toch merk je dat ze hier echt wel verstand van voetballen hebben. Onze manager heeft het grote Tottenham Hotspur uit de jaren tachtig getraind. Dat is altijd mijn favoriete elftal geweest. Onder Pleat is het voorbij met het kick-and-rush. We trainen veel op vaste patronen. We proberen van achteruit te voetballen.''
,,Je bent hier of voor Sheffield United of voor Wednesday, maar niet voor Liverpool. Dan worden je hersens ingeslagen. In Nederland kan iemand uit Groningen ook voor Ajax of Feyenoord zijn. Dat is hier ondenkbaar. Je wordt opgevoed dat je voor een bepaalde club bent. Als kind moet je gewoon met je vader mee naar het stadion. Geen discussie mogelijk.''
Trustfull verwacht binnenkort zijn opwachting te maken in het eerste elftal. Zolang Wednesday blijft winnen maakt hij zich weinig illusies, maar iedereen begrijpt dat de club momenteel boven zijn stand speelt. Een terugval lijkt onvermijdelijk. ,,Er komt een moment dat ik mijn kans krijg. Als middenvelder, vast en zeker. Als een club mij gaat halen om me vervolgens op de bank te zetten, is er iets mis met het aankoopbeleid. Ik zou een typisch Nederlandse zwartkijker zijn om te denken dat ik op de bank terecht kom.''
Blinker heeft aan het eind van het vorig seizoen een basisplaats geclaimd. Als linkshalf krijgt hij volop de gelegenheid het publiek te vermaken. ,,Je wordt hier veel volwassener behandeld dan bij Feyenoord. Als ik in Londen speel, hoef ik echt niet met de spelersbus terug. Dan ga ik lekker op stap met een paar gasten. Het draait in Engeland om de wedstrijd. Dan moet je er staan. Voor de rest moet je je eigen plan trekken.''
Vandaag speelt Sheffield Wednesday tegen Chelsea, de club van Ruud Gullit en Gianluca Vialli. De topper in de Premiership is uitverkocht. De sfeer op Hillsborough zal adembenemend zijn. De blauw-witten van Sheffield leven misschien boven hun stand, ze zullen de koppositie met hart en ziel verdedigen. Sheffield was de stad van mijnwerkers en fabrieksarbeiders. De bevolking heeft in de loop der jaren leren knokken en verwacht van de voetballers dezelfde instelling.
Blinker: ,,Elke wedstrijd is een finale. Als Engelse clubs tegen elkaar spelen is het negentig minuten inzet. Ik mag veel dribbels maken, maar de mensen verwachten ook dat ik met een vuile broek het veld verlaat. Orlando zal hetzelfde ervaren. Ik zit te popelen tot hij in het eerste elftal gaat spelen en die doos gaat opengooien. Zodat de mensen kunnen zien hoe goed hij is.''
7 SEPTEMBER 1996