Hein Baderstraat 1

De familie Koning om 20.50 uur

Door onze redacteur BAS BLOKKER

Ton belt.

‘Alles normaal', dat betekent dat meneer en mevrouw Koning vanochtend om acht uur hun kisten met appels tevoorschijn hebben gehaald en tot zes uur vanavond twee keer tien kilo hebben veranderd in appelflappen. De randen van het fornuis hadden ze afgeplakt met krantenpapier tegen het spetten. Anders zit je in het nieuwe jaar nog te schrobben. En nu wrijft Geertje het vet van haar bril en zet zich aan tafel, achter wat er nog over is.

Ze moeten heel Sassenheim hebben voorzien. Dikke Piet was er vanmorgen nog, de verzekeringsagent, die Geertje nog kent van dat hij veertien was en slagersjongen in Noordwijk. Vijfenzestig is hij nu en nog iedere week komt hij koffiedrinken. En iedere week neemt hij een bloemetje voor Geertje mee. Annemarie, de oudste dochter, heeft een schaal mee naar Hoofddorp. De overburen Fred van Kesteren en zijn vrouw, hebben net schaal twee gehaald. En nou belt Ton dus, dat de eerste lading op is.

Om half zeven wandelt meneer Koning in zijn badjas door het huis. Hij heeft helpen bakken hoor, want als mevrouw Koning te lang op haar benen staat, begint het haar te duizelen. Die bypass die ze achttien jaar geleden kreeg, die doet helemaal niks meer. Nou wacht ze op een telefoontje voor de operatie. Maar ze bellen altijd donderdag, van cardiologie, en als ze gisteren niet gebeld hebben, dan duurt het dus nog minstens een week.

,,Ga jij nou maar onder de kraan'', zegt zij. ,,Alsjeblieft dankjewel'', zegt meneer. ,,IJskoud is het in het douchehok'', zegt mevrouw. ,,De houtkachel in de kamer, die zet de thermostaat van de centrale verwarming in het hele huis stil. IJspieken hangen er soms.''

,,Gaat het opa'', zegt mevrouw. ,,Verzuip je niet?''