T I T E L : |
Costa! |
R E G I E : |
Johan Nijenhuis |
M E T : |
Georgina Verbaan, Daan Schuurmans, Katja Schuurman, Victor Löw, Nadja Hüpscher, Kurt Rogiers, John Wijdenbosch |
In: 82 theaters
Nederlandse 'Showgirls' heeft allure van echte pulp zonder ironie
Proppers, palmen en strandjeeps
Door BIANCA STIGTER
Het is de laatste avond. De
meiden hebben zich een hele week de jongens van het lijf gehouden, maar
nu ze morgen naar huis gaan moet het er toch maar van komen. Wanhopig
uitdagende blikken koersen door de discotheek en proberen zich vast te
haken.
Hij dan? Of hij? Valt er vanavond nog wel iets te versieren? Costa! speelt zich af tijdens het hoogseizoen in de
drukke Spaanse badplaats Salou, een oord dat zich zowel met de hel als
met het paradijs laat vergelijken. Na het zien van de film blijven beide
mogelijkheden open, ook al is de film waarschijnlijk bedoeld voor mensen
die in Salou een paradijs zien. Deze zomer zullen er in Salou en Lloret
de mar vast meisjes op het strand liggen lezen in het boek dat naar de
film is gemaakt.
Hoofdpersonen van Costa! zijn een aantal 'proppers', knappe
jongens en meisjes die klanten een discotheek in moeten lokken, en een
lading vers vlees uit Nederland. Op het balkon van hun appartement zien
we het vlees zich in strakke jurkjes verpakken. In het appartement van
de proppers wordt Rens (Daan Schuurmans) 's middags wakker naast een
meisje waar de verpakking weer van af is gehaald.
Costa! is het speelfilmdebuut van Johan Nijenhuis, die jarenlang
producent was van Nederlands eerste soap Goede Tijden, Slechte
Tijden, en daarna de series Westenwind en Blauw Blauw
bedacht. Het is verbluffend om te zien hoe serieus Nijenhuis zijn
onderwerp neemt. De proppers van discotheek Costa! zijn in
concurrentie met hun collega's van de Empire, en Nijenhuis filmt hun
strijd als een ware oorlog. De dialogen en het acteren zijn in
Costa! vaak zo potsierlijk dat de film doet denken aan
Showgirls, de flop van Paul Verhoeven over twee
stripteasedanseressen in Las Vegas. Costa! heeft de allure van
echte pulp, die niet door enige ironie ontsierd wordt. Bijna aandoenlijk
is de manier waarop Nijenhuis de twee groepen proppers tegen over elkaar
zet. De jongens van de Costa! dansen in het wit, de Empireboys zijn
altijd in het zwart gekleed. Geen wonder dat er later in de Empire ook
cocaïne wordt gesnoven. In de Costa drinken ze roze en blauwe
cocktails. Minder roerend is de rol die een aanranding in de film
speelt. Een van de personages mag echt zeggen dat het meisje het er toch
wel naar gemaakt heeft.
Nijenhuis heeft voor deze in zijn soort verbluffende film, die bovendien
voor Nederland een nieuw genre introduceert, een paar onbegrijpelijke
beslissingen genomen. De proppers van de discotheek moeten elke avond
een dansshow verzorgen, maar geen van de acteurs kan er iets van. De
hoofdrollen in Costa! worden gespeeld door sterren uit Nijenhuis'
series, onder wie Katja Schuurman, Georgina Verbaan en Daan Schuurmans.
Een begrijpelijke keuze gezien de doelgroep van de film. Katja Schuurman
tuit haar lippen weer alsof ze voor de Playboy poseert. Maar een paar
goede dansers in de bijrollen en een uitgekiende montage hadden de
gebreken van de sterren kunnen verhullen. Nu is het alsof we moeten
applaudisseren voor een nijlpaard dat in het circus een krop sla eet. Er
is geen kunst aan. De plot draait vooral om de ontluikende liefde tussen
propper Rens (Schuurmans) en het jonge meisje Janet (Verbaan). Verbaan
slaagt erin Janet tot een origineel vijftienjarig gansje te maken, maar
ze groeit niet uit van lelijk eendje tot zwaan, zoals het scenario
voorschrijft, omdat ze er in het begin van de film net zo uitziet als
aan het einde. Victor Löw spreekt als de discotheekeigenaar Engels.
De verklaring dat hij een Deen speelt neemt de ergernis over zijn accent
niet weg. Om de internationale sfeer van Salou weer te geven had
Nijenhuis beter een Engelse of Deense acteur kunnen nemen. Löw
lijkt me voor deze film geen publiekstrekker. Ook met de muziek is iets
merkwaardigs aan de hand. Katja Schuurman zingt een lied en er is in de
disco's wel wat moderne techno en latin te horen, maar in een
halfslachtige poging tot camp laat Nijenhuis Janet vooral van
songfestivalmuziek houden. Toch is het raar om een gevoelig moment te
ondersteunen met de arbeidsvitamine What's another year.
Costa! bevat verder nog een heuse stunt, een vechtpartij
waarbij een palm in een kont wordt gestoken, gezoen in de zee en
gescheur met een jeep. En dan komt eindelijk die laatste avond in zicht.