NIEUWSSELECTIE 
 KORT NIEUWS 
 RADIO & TELEVISIE 
 MEDIA 

S e l e c t i e

Maarten Huygen
Gedogen is een vorm van regeldrift. Het is een poging om iets te verbieden zonder de greep erop te verliezen. De mensen gebruiken toch drugs en dan kun je dat als overheid maar beter langs goede banen leiden. Dat moet ook de filosofie zijn achter Veronica's grondige voorlichtingsprogramma Out of your mind. Het is snel en ritmisch gemaakt, met veel kleur en geluid, op jongeren toegesneden.

Het gaat niet alleen over de geestverruimende werking maar ook over de gevaren van drugs. Presentator Floortje Dessing leidt de reportages in. Verruimd zit ze met de benen over elkaar op een bank. Het Trimbos-instituut en de Jellinek-kliniek werken mee en hopen een nieuwe doelgroep te bereiken. Een jonge vrouw vertelt wat ze voelt als ze zo nu en dan met een vriendin op LSD tript, maar er wordt tegelijkertijd gewaarschuwd voor psychoses en flashbacks die nog jaren na het gebruik kunnen terugkeren. Wat gebeurt er bij hasjgebruik? Lange tijd was er een algemeen misverstand dat hasjgebruikers, in tegenstelling tot drinkers, niet verslaafd kunnen raken. Out of your mind legt het prettige effect van hasj uit, maar brengt ook een reportage van een achttienjarige hasjverslaafde die stal om zijn gewoonte van 1850 gulden per maand te onderhouden. "Mijn geest is half gaan stilliggen. Je vergeet van alles, je doet niets meer", zei hij. Ook aan de orde kwamen het mogelijk blijvende effect van ecstasy op de hersenen, de nog onbekende langetermijneffecten van ecodrugs, de huidige mode om te loungen met cocaïne en ook cocaïneverslaving. Ik vind het gedogen op zijn best. Zoals bij een trip: je moet de drugs een beetje laten gaan om ze in de hand te houden. De witte kaart achter de verbodsbordjes wordt ingevuld. Ook wie over de schreef gaat, wordt begeleid. Op dat grensgebied tussen toestaan en verbieden bevindt zich ook de GGD waarover de VPRO een aardig tweeluik bracht. Hulpverleners die achter dakloze drugsverslaafden aan blijven sjokken om hen een huis en een geregeld gebruikersbestaan aan te bieden. Echt de voorhoede van de verzorgingsstaat waar ik als kijker een beetje trots op werd. Vervuilde huizen die onder dwang worden schoongemaakt. Opmerkelijk was de opening van een GG&GD-afdeling voor geslachtsziekten in een homosauna. Er was een stijging van deze ziekten geconstateerd en de GGD wilde de doelgroep zelf opzoeken. De GG&GD-medewerkers werden door de sauna geleid. "De bedoeling is het installeren van een open spreekuur", sprak de gids die met een aansteker door de dark room ging. "Er wordt hier het een en ander bedreven en daar moeten wij ook bedreven op zijn, dat wij oog hebben voor de mogelijke consequenties daaruit." Een scherpe blik op de fundamentalistische kant van de hulpverlenersstaat bood een documentaire van Froukje Tan over nieuwe natuur. Hoe het eiland Tiengemeten van mensen wordt ontdaan om er wilde runderen op te laten lopen. In de Hoekse Waard werd een wild terreintje waar kinderen uit de buurt speelden, omgeploegd, ontboomd en van zwembad, paden en parkeerplaatsen voorzien. Verderop werd juist weer nieuwe natuur aangelegd, met menswerend prikkeldraad en verbodsbordjes. Een geüniformeerde boswachter legde enthousiast uit hoe daar boompjes opschieten. Maar de jongens uit de buurt waren bedroefd. Net de Torteltuin uit Pluk van de Petteflet van Annie Schmidt. Plotseling kon ik me jeugdig vandalisme voorstellen in zo'n gebied waar elk klontje aarde is gepland. De documentaire sloot af met een gesprek tussen de landschapsarchitect en de teleurgestelde jongens. Er moesten invalidenwagens door het terrein kunnen rijden, legde de landschapsarchitect uit. Dat begreep de jongen, maar waarom waren die dichtbegroeide heuveltjes rond het terrein gebulldozerd? De anoniem gehouden landschapsarchitect glimlachte en zijn antwoord had Annie Schmidt kunnen verzinnen: "Dat zou betekenen dat we een heel ingewikkeld plan zouden moeten maken waarin al die heuveltjes zouden moeten worden opgenomen. Begrijp je?"