De Indiase filmwereld is opgeschrikt door de arrestatie van de financier Bharat Shah. Figuren uit de onderwereld vertonen zich graag in de omgeving van de jet set.

Door onze correspondent ANIL RAMDAS

NEW DELHI, 17 febr. Wie denkt dat Indiase films niet realistisch zijn, vergist zich. Alleen zijn het niet de schurken van het scherm die de echte nadoen, maar andersom. Zo woonde Bharat Shah in een huis dat sprekend leek op een filmdecor, compleet met brede trappen, kroonluchters, weelderige kleden en natuurlijk het onmisbare zwembad. Maar nu verblijft hij in een kamer van drie bij drie meter met een bed zonder matras. Hij is aangehouden op grond van de wet tegen de georganiseerde misdaad, die de politie de mogelijkheid biedt om hem twaalf maanden in voorarrest te houden.

De openbare aanklager zegt te beschikken over een geluidsband waaruit zijn relatie blijkt met Chota Shakeel, een notoire maffiabaas die vanuit Karachi opereert en tegen wie in India zo'n dertig strafzaken lopen. De filmwereld reageerde geschokt, omdat Bharat Shah de belangrijkste filmfinancier van Bombay is en bekend staat als een joviale en gulle man.

Hij was inderdaad gul, blijkt uit reportages van misdaadjournalisten: filmmakers kregen van hem een voorschot van honderd procent, als ze tenminste bereid waren de rechten op het eindproduct af te staan. Bharat Shah zorgde voor de wereldwijde distributie en bepaalde wanneer de premiere in welke bioscopen zou plaatsvinden.

De zaak kwam aan het rollen toen een film met wel drie supersterren binnen enkele weken gereed was. Gewoonlijk moeten de makers maanden en soms zelfs jaren wachten op een plek in de drukke agenda van de sterren. Maar nu hadden de sterren kennelijk een telefoontje gekregen waarna ze meteen een vrije plek vonden. De film in kwestie werd gemaakt door een zekere Rizvi, die geen andere staat van dienst heeft dan dat hij vaak naar Karachi reist.

De band tussen de filmwereld en de onderwereld is oud, maar vooral de laatste jaren is het voor criminelen erg lucratief geworden om in films te investeren. Vroeger kostte een film ongeveer een miljoen Nederlandse guldens en was de opbrengst bij een redelijk kassucces zes miljoen. Nu kost een film minstens zes of zeven miljoen om te maken, maar is de opbrengst bijna twintig tot dertig miljoen, mede dankzij de belangstelling van Indiërs in Amerika en Europa.

Behalve het geld is het ook de glamour die de gangsters aantrekt. De grotere 'Dons' hebben hun hoofdkwartier in Karachi, Bangkok, Dubai of Durban, maar hun plaatselijke handlangers verkeren graag in de buurt van de helden van het witte doek en laten zich veelvuldig met hen fotograferen op de exorbitante partijtjes bij filmopeningen en prijsuitreikingen. Van Bharat Shah bijvoorbeeld verschijnen in kranten en tijdschriften foto's waarin hij omhelsd of hartelijk gefeleciteerd wordt door haast iedere andere ster die Bombay rijk is.

Door deze foto's raken ook de sterren in verlegenheid. De band met de onderwereld bestaat namelijk niet alleen uit dreigementen en gewelddaden, hoewel die ook plaatsvinden, met zekere regelmaat zelfs. Op veel steracteurs is wel eens een aanslag gepleegd en onlangs werd een bekende distributeur van filmmuziek om het leven gebracht. Ook de arts van Bharat Shah is onder verdachte omstandigheden overleden, naar verluidt omdat die weigerde hem medicijnen te geven waardoor Shah hartklachten kon fingeren en zijn tijd in een luxe ziekenhuis kon doorbrengen in plaats van in de cel.

Maar de belangrijkste reden voor de hartelijkheid tussen gangsters en sterren is het feit dat de meeste sterren hun honoraria voor een deel in contanten uitbetaald willen krijgen, en dan liefst in buitenlandse valuta. Hierdoor is het voor filmproducenten onmogelijk om een film op volkomen legale wijze te laten financieren; het betalen met zwartgeld is dan nogal lastig.