NIEUWSSELECTIE 
 KORT NIEUWS 
 RADIO & TELEVISIE 
 MEDIA 

S e l e c t i e

KASPER JANSEN
Wél een stuk of dertig kanalen, maar veel heeft de tv niet te bieden aan wie na een zware werkdag van fysieke inspanningen of intellectuele arbeid geen behoefte heeft aan spelletjes of dierenfilms waarin Moeder Natuur het ene beest het andere laat opeten.

Er is weinig te zien voor wie onderuitgezakt wil genieten van zomaar aardig amusement van het soort 'every line a punchline'. Want wat is frustrerender dan de nooit opgeloste problemen in deprimerende soaps, of de voorspelbaar opgeloste misdaad in Tatort, Morse of Der alte Kommissar Derrick Rex? Er moet toch een markt zijn voor 24 uur per dag herhalingen van All in the family, Fawlty Towers, Allo, allo, Are you being served, Golden Girls, Cheers, The Nanny, L.A. Law, Frasier enzovoort. Waar is het Lucille Ball-net voor dag en nacht gewoon kijkplezier?

Moeilijk lijkt het niet om te doen wat veel mensen willen. Maar de werkelijkheid is anders, zo blijkt uit de teloorgang van TV10 en ook uit de nieuwe Amerikaanse serie Beggars and Choosers van NPS en VPRO. De 22-delige serie is een satire op de commerciële tv, die wordt beheerst door de kijkcijfers.

Stationboss Rob Malone heeft artistieke en maatschappelijke ambities, maar leidt ook het leven van een gewoon soappersonage: omringd door ego's, psycho's, weirdo's, creeps en immoralo's, elk met zijn eigen agenda. Malone is een 'chooser', iemand die kan kiezen wat hij wil. Maar als producer van nieuwe series is hij ook een 'beggar', een bedelaar die van anderen afhankelijk is. Zoals van de oude miljonair Luddin, de excentrieke eigenaar van Luddin Global Television, die alleen maar plezier schept in de opschudding rond een tv-serie tegen consumentisme ('weg met de apparaten, de brand in McDonalds'), waartegen het adverterende bedrijfsleven in opstand komt.

De wereld van de goedwillende Malone (een personage dat is gebaseerd op Brandon Tartikoff, de man van Hill Street Blues, Cheers, The Cosby Show en L.A. Law), is die van de jungle, beheerst door de sterksten en de platsten, de Jerry Springers en de Big Brothers. Beggars and Choosers is even naïeve als cynische vormings-tv, die toont hoe wrang het is gesteld met de wereld. Een concessie aan het reguliere amusement lijken dan de normale onwaarschijnlijke soapele- menten, zoals het door een actrice verzonnen seksschandaal rond de casting director, een homo die zij ervan beschuldigt haar te hebben verkracht. Beggars and Choosers past in de trend van meer luxe en flitsend eigentijdse Amerikaanse tv-series, waarvan ook Ally McBeal en Sex and the City (dinsdags op Net5) goede voorbeelden zijn. Deze series zijn goed gemaakt, veel beter en duurder dan de gemiddelde sitcom. Ze zijn op veel locaties gedraaid, bijna film in plaats van het ordinaire studiowerk met ingedubd lachen en applaus. Hoe sympathiek ook, de strekking van Beggars and Choosers is een cliché: de wereld deugt niet en dat zal nooit beter worden. Hoe waarheidsgetrouw de serie is, bleek onlangs, toen Beggars and Choosers in Amerika door Showtime Networks werd gestopt, wegens gebrek aan commercieel succes.

Beggars and Choosers, zondag, Ned. 3, 23.28-0.15u.