In: 8 theaters

Noord-afrikaan reist gemoedelijk door Frankrijk

Door BIANCA STIGTER
Al in de eerste paar minuten van de Franse film Drôle de Félix blijkt dat hoofdpersoon Félix hiv-positief is. Het is een feit waarvan in de film geen drama wordt gemaakt. Er wordt zelfs nauwelijks over gepraat. Het enige waar je het aan merkt is dat Félix elke dag medicijnen inneemt.

Er is wel meer aan Félix dat voor problemen zou kunnen zorgen, maar het in de naar hem genoemde film nauwelijks doet. Félix is homoseksueel, half-arabisch en werkeloos. De weigering om van deze dingen problemen te maken, geeft Drôle de Félix een luchtige toon die even verwarrend is, omdat in de meeste films over dit soort dingen nu eenmaal wel dramatisch wordt gedaan. Maar heftig drama is in Drôle de Félix verbannen naar de soapserie waar Félix elke morgen op de televisie in ander gezelschap naar kijkt. Félix wordt gespeeld door de elegante Sami Bouajila, wiens rechte rug misschien nog bekend is uit andere Franse films over noord-afrikanen als Bye Bye en Les Silences du Palais. Regisseurs Ducastel en Martineau debuteerden in 1998 met het hier nooit uitgebrachte Jeanne et le garçon formidable, een musical waarin een van de hoofpersonen ook seropositief was. Drôle de Félix is hun versie van een roadmovie. De film begint in de Normandische stad Dieppe en eindigt vijf dagen en talloze Franse landschappen later in Marseille. Félix wil daar zijn vader vinden, die hij nooit gekend heeft. Al liftend maakt hij kennis met vijf mensen, varierend van een zeventienjarige jongen die met hem naar bed wil tot een eenzame oude dame (de Franse chanteuse Patachou) die dat eigenlijk ook wel zou willen tot een moeder met drie kinderen van verschillende vaders die hem 's nachts alleen een sprookje wil vertellen. De film is door de regisseurs in hoofdstukjes ingedeeld die de relatie van deze voorbijgangers tot Félix moeten uitdrukken: van klein broertje tot neefje tot oma. Zo creëert Félix zijn eigen familie, en het behoeft geen betoog dat de regisseurs het vinden van Felix' echte vader van minder belang vinden dan deze wahlverwandschaften. Door het verhaal heen speelt ook nog de moord op een Marokkaan waarvan Félix getuige is geweest.

De manier waarop de regisseurs zware thema's als seksualiteit, racisme en het zoeken naar een identiteit behandelen is fris en een tikje zoet; alsof je inademt nadat je een pepermuntje hebt gegeten. Sami Bouajila geeft de voortkabbelende film toch een ferme kern.