U kijkt naar de website van NRC Handelsblad gedurende de periode 1995-2001. Bezoek ook de de huidige site.

N R C   H A N D E L S B L A D  -  F I L M  &  V I D E O
NIEUWS  TEGENSPRAAK  SUPPLEMENT  DOSSIERS  ARCHIEF  ADVERTENTIES   SERVICE

T I T E L : The Crossing (Didar)
R E G I E : Nora Hoppe
M E T : Johan Leysen, Behrouz Vossoughi, Viviane de Muynck, Mil Seegers, Amid Chakir

In: Filmmuseum, Amsterdam; Lux, Nijmegen

Johan Leysen en eenAfghaanse balling

Door DANA LINSSEN
Met The Crossing (Didar) levert de van origine Amerikaanse, maar sindsdien net zoals de hoofdpersonen van haar film over alle uithoeken van de wereld uitgezwermde Nora Hoppe een intiem, observerend speelfilmdebuut af.

Hoppe is geschoold bij Lina Wertmüller en assisteerde voormalig directeur Marco Müller bij het International Filmfestival Rotterdam. Die ervaring met de kunstzinnige film is af te lezen aan haar eerste lange film, die een weloverwogen, soms wat al te nadrukkelijke indruk maakt.

De als een klassieke tragedie in vijf akten gestructureerde film speelt zich af in een vervallen pension, een soort laatste halte voor een Afghaanse vluchteling (Behrouz Vossoughi) en verder in de straten van een onverwachts melancholisch gefilmd Brussel, waar ook veelvuldig op de tram wordt gewacht. De levensgeschiedenis van deze oude en in zichzelf gekeerde man wordt tot leven gewekt door de plotselinge aankomst van Sarban, een nieuwe bewoner, gespeeld door een besnorde Johan Leysen.

Leysens ingetogen en als altijd schitterende speelstijl schuurt wat ongemakkelijk langs het omslachtige acteren van Vossoughi, een uit Iran afkomstige acteur die in het Westen waarschijnlijk het bekendste is geworden door een rol in de soapserie Falcon Crest. Er wordt in ieder geval veel gehoest en gekrabd en moeilijk gekeken in de kleine keuken, waar langzaamaan duidelijk wordt of de mysterieuze Sarban een beschermheer, een plaaggeest of een wraakengel is.

Voor de lange film die The Crossing wil zijn, is de manier waarop het drama is uitgewerkt te bescheiden, blijft het thema van wereldlijke versus innerlijke ballingschap te impliciet en is de stijl te plechtig en gedragen. Van verheugende filmische schoonheid zijn evenwel alle symbolen voor het voorbijgaan van de tijd die Hoppe heeft gekozen om haar verhaal in te vertellen. De waterdruppels die door het plafond heen zwellen en de wolken die op etalageruiten voorbijtrekken, zij lijken het oude en bekende weer nieuw te maken.

NRC Webpagina's
31 JANUARI 2001


    Bovenkant pagina

NRC Webpagina's © NRC Handelsblad