In: 69 theaters

Tom Hanks in uitgebeende variant op Robinson Crusoë

Het nut van een kunstschaats

Door BIANCA STIGTER
Een uur lang is er in Cast Away geen muziek te horen. Er wordt ook nauwelijks gesproken. Het enige geluid wordt geleverd door de golven die keer op keer het strand op rollen. Soms regent het. Soms valt er een kokosnoot. Maar steeds zijn er die golven, steeds maar weer rollend en toch zo onregelmatig dat er geen ritme in te ontdekken valt.

Cast Away is een moderne variant op het verhaal van Robinson Crusoë. De film gaat over een man die op een onbewoond tropisch eiland aanspoelt en daar moet zien te overleven. Het idee om over dit oude thema een nieuwe film te maken werd geleverd door acteur Tom Hanks, die de man onnavolgbaar eenvoudig speelt. Het grootste deel van de tijd heeft hij als enige tegenspeler een volleybal. De film werd geregisseerd door Robert Zemeckis, met wie Hanks eerder Forrest Gump maakte. Hanks is als Chuck Noland in Cast Away weer een elkerlyc, maar dit keer is hij gelukkig wel iets slimmer dan in Forrest Gump. Het scenario van Cast Away is net zo uitgebeend en doeltreffend als het lichaam van Hanks is geworden nadat hij vier jaar op het eiland heeft doorgebracht. Er zit geen grammetje vet teveel aan. Maar erg mager is hij ook niet geworden.

Het idee om Hanks een medewerker van de internationale pakjesbezorger FedEx te maken, is een vondst. Zelden kan product placement een film zoveel opgeleverd hebben. Niet alleen is daar de tegenstelling tussen de man van de klok en de ongestructureerde tijd op het eiland, maar ook spoelen er uit het verongelukte vrachtvliegtuig samen met Noland enkele pakketjes aan die op het eerste gezicht onbruikbaar zijn, maar hem toch goed van pas komen. Een avondjurk levert een visnet, een kunstschaats wordt een mes. En zelfs dat ene pakje dat Hanks niet open maakt, krijgt in het verhaal een glansrol. Nolands baan als troubleshooter bij FedEx, die in een mum van tijd een Moskouse vestiging uit de problemen helpt, maakt het bovendien geloofwaardig dat hij simpele vaardigheden als vuur maken ook tamelijk snel onder de knie krijgt. Leuk is de manier waarop Noland viert dat hij het vuurtje stoken eindelijk onder de knie heeft. Hij staat halfnaakt op het strand, zwaait met een brandend palmblad en zingt uit volle borst Come on Baby Light My Fire van The Doors. Wie zou dat niet doen? Noland kent waarschijnlijk de tekst wel iets beter dan de meeste mensen.

Het heerlijkste van Cast Away is dat de film ondanks alle tegenslag die Noland te verduren krijgt zo optimistisch van toon blijft. De manier waarop Hanks op het eiland aanspoelt is zo spannend in beeld gebracht dat het ook mensen die daar nog nooit last van hebben gehad met vliegangst zal opzadelen. Maar voor een onbewoond eiland hoeft niemand na Cast Away meer bang te zijn. Het lijkt alsof iedereen die deze film heeft gezien meer kans heeft om een schipbreuk te overleven. Zo moet je een vuurtje stoken! De kennis die je op zo'n eiland opdoet, komt bovendien van pas als je besluit weer naar de bewoonde wereld terug te keren.