Danny DeVito

In een reeks profielen van gezichtsbepalende filmsterren deze week de Amerikaanse acteur Danny DeVito, die ook als regisseur en producent actief is en nu in 'Drowning Mona' een politieagent speelt.

Door BIANCA STIGTER

De Amerikaanse acteur Danny DeVito speelde een van zijn eerste rollen naast Jack Nicholson in One Flew Over The Cuckoo's Nest (1975). Nicholson, toen al een ster, speelde de hoofdrol. DeVito was een van de gekken. Vijftien jaar later speelden ze vlak na elkaar een rol die wel dezelfde status had. Nicholson was de voornaamste tegenstander van Batman in de eerste Batmanverfilming van Tim Burton (1989), DeVito in de tweede, Batman Returns (1992).

DeVito (Neptune, New Jersey, 17 november 1944) werd pas via de omweg van de televisie een ster. Bij de televisie was toen al meer ruimte voor een acteur die niet over de lengte en de rest van het uiterlijk van een jeune premier beschikt. Veel acteurs zijn kleiner dan je op grond van hun films zou vermoeden, maar DeVito is zo klein dat het niet valt te verdoezelen. Eind jaren zeventig, begin jaren tachtig speelde DeVito een van de hoofdrollen in de beroemde sitcom Taxi, waarvan hij ook afleveringen regisseerde. Het succes van Taxi bracht hem weer bijrollen in films, waarvan de belangrijkste Romancing The Stone (1984) was, waarin hij de show stal van Michael Douglas en Kathleen Turner. In 1987 regisseerde DeVito zijn eerste Hollywoodproductie, Throw Momma From The Train, waarin hij ook de hoofdrol speelde. Sindsdien is DeVito blijven acteren, regisseren en produceren. Via zijn productiemaatschappij Jersey films zagen diverse films als Pulp Fiction, Get Shorty, Out of Sight en Hoffa het licht.

DeVito slaagt erin zowel binnen als buiten de mainstream vakkundig te opereren. Hij draait nu al zolang mee dat ook zijn eigen geschiedenis onderwerp van een film is geworden. Twee jaar geleden produceerde hij Man on The Moon van Milos Forman, een biopic van Andy Kaufman, een van DeVito's costerren in Taxi. Zelf speelde hij in Man on the Moon niet zichzelf maar Kaufmans impresario Als acteur heeft DeVito in het begin dankbaar gebruikt gemaakt van zijn specifieke fysieke mogelijkheden door zichzelf bijvoorbeeld naast Arnold Schwarzenegger te casten in Twins (1988). In het algemeen zou je kunnen zeggen dat DeVito in zijn rollen steeds minder gemeen is geworden. Als je zijn opvliegende dictator in Taxi als uitgangspunt neemt, zijn DeVito's personages steeds milder geworden. Hoofdrollen speelt hij niet veel, maar hij beschikt wel over het speciale talent dat een bijrol memorabel kan maken. Hoe hij keek naar Jim Carrey die als Andy Kaufman een zelfgemaakte snotpegel in zijn neus hing in Man on the Moon was onbetaalbaar. Van gemeen trolletje is DeVito ook uitgegroeid tot de vertegenwoordiger van het publiek in films over mensen die nog veel gekker zijn dan hij.