NIEUWSSELECTIE 
 KORT NIEUWS 
 RADIO & TELEVISIE 
 MEDIA 

S e l e c t i e

DANA LINSSEN
"Waarom kunnen jullie niet gewoon gelukkig zijn?" verzuchten de moeders van Mina en Ethel tot aan hun ziekbed en de televisie toe.

Mina Tannenbaum (1993) gaat over het gewone onvermogen van jonge mensen om gelukkig te zijn, maar wordt gecompliceerd doordat de joodse moeders van de hoofdpersonen menen dat zij de enigen zijn met recht op ongeluk. Het is de eerste van een pompon aan onuitgewerkte verhaallijntjes in het speelfilmdebuut van regisseuse/scenariste Martine Dugowson. De rode draad van haar film wordt gevormd door de vriendschap tussen twee meisjes, de één te ernstig, de ander te dik (en later terloops trots op haar anorexia). Geboren in 1958, tobben zij zich door balletles, kunstacademie (schilderes Mina) en universiteit (journaliste in spe Ethel), uitgestelde eerste kussen en een nog langer voor zich uitgeschoven volwassenwording heen.

Dugowson houdt haar vertelling lichtvoetig door een handvol filmische frivoliteiten als goudstof over de tragische levens van haar hoofdpersonen te strooien. Bejaarde engelen becommentariëren de eerste ontmoeting van de meisjes vanuit de Parijse hemel. Mina's nicht, dertig jaar in hetzelfde mantelpakje, doet recht in de camera verslag van het onbegrepen leven van haar nicht en en passant van haarzelf. Voice-overs structuren, gedachtenstemmen zaaien twijfel. Alter ego's van de meisjes maken zich van hun lichamen los om slaags te raken en een keurig uitgekibbelde ruzie radicaal te beslechten, kraamzusters walsen in de gang.

Mina Tannenbaum is een echte acteursfilm, waarin Romane Bohringer in de titelrol en Elsa Zylberstein als haar hartsvriendin een klein wonder verrichten. De destijds zelf nog jonge actrices slagen er moeiteloos in om vijftien cruciale jaren in een jonge mensenleven te overbruggen, het verlies van onschuld en de eerste sporen van teleurstelling niet alleen zichtbaar, maar ook voelbaar te maken. Het is dan ook aan hun chemie te danken dat je de film quasi diepzinnigheden vergeeft als: "Mina keek omhoog en zag hoe de takken zich aftekenden tegen de hemel en bedacht dat in deze wereld de takken zich aftekenden tegen de hemel."

Mina Tannenbaum (Martine Dugowson, 1993, Frankrijk), Ned.2, 22.58- 1.05u.

( a d v e r t e n t i e s )