In: 109 theaters

Kabouters stappen in luchtschip

Door BIANCA STIGTER
In de Amsterdamse galerie Fons Welters is dezer dagen de tentoonstelling Red de kabouter te zien. Hedendaagse Nederlandse kunstenaars willen daar een alternatief bieden voor de kitschkabouters van Rien Poortvliet en Bart van Leemputten.

Van Leemputten is de schepper van de Vlaamse kabouter Plop, een televisiekabouter die ook cd's volzingt en theaters onveilig maakt. Alles wat hij met Kabouter Plop doet is zo slecht dat het bijna aanstootgevend wordt. Decors, kostuums, verhaaltjes, spel, het is alles van een ondoordachte flauwheid en lelijkheid. Toch is Plop in de wolken, de tweede speelfilm over de kabouter en zijn vele kaboutervriendjes, waarschijnlijk niet voor iedereen zo afschuwelijk als het vanuit de ivoren toren der volwassenheid lijkt. Een kind van drie of vier zal er vast wel plezier aan beleven. Het trage tempo, de nadrukkelijke aankondiging en uitwerking van elke grap, de aanwezigheid van veel snot en pannekoeken geven aanleiding tot dat vermoeden. Plop krijgt in zijn tweede avontuur in de bioscoop een brief van zijn grootvader. Hij ligt op sterven en kan alleen genezen worden door een wortel die in het bos van Plop groeit. De tijd dringt en Plop en zijn vrienden besluiten met een zelfgemaakt luchtschip naar het bos van opa te reizen. Maar een andere kabouter heeft per ongeluk het mandje waar het medicijn in zat meegenomen...

Het is maar weinigen gegeven iets te maken waar zowel kinderen als volwassenen van kunnen genieten. Bart van Leemputten is het zeker niet gelukt. Voor peuters is de film vast ook geen meesterwerk. Maar zij hoeven er ook niet van gered te worden.