In: 17 theaters

Elke dag pap eten en voeten wassen

Door DANA LINSSEN
Mariken is het verhaal van een modern aandoend meisje in een ongedefinieerd verleden. Een beetje vroeger en een beetje later.

De film van André van Duren naar een boek en scenario van Peter van Gestel (die ook het script voor Van Durens eerste speelfilm Een dubbeltje te weinig schreef) en met dialogen van Kim van Kooten was de openingsfilm van het afgelopen Cinekidfestival en won daar ook de publieksprijs. Dat is opmerkelijk, want wat je als volwassen toeschouwer als bezwaar tegen deze film kunt aantekenen (te fragmentarisch en te weinig dramatische handelingen en actie) lijkt een jeugdig publiek niet te deren.

Hoofdpersoon Mariken (een innemende Laurien van den Broeck) is opgegroeid bij een cynische maar liefdevolle kluizenaar in het bos (Jan Decleir). Hij heeft haar zowel praktische (elke dag een bord geitenmelksepap eten en je voeten wassen) als filosofische levenslessen meegegeven. Vooral die laatste, neergeslagen in het boek 'De mensheid is een klucht', geven Mariken haar vroeg- en eigenwijze karakter mee. Op zoek naar een nieuwe geit voor haar voogd komt Mariken in de stad terecht, vergeet daar prompt al zijn wijze raadgevingen ('vertel niemand voorbij de rand van het bos dat je kunt lezen') en vindt onderdak bij een troepje wagenspelers.

Ontmoetingen met archetypische figuren als de Zwarte Weeuw, een ijshartige gravin of de Duvel zelf (in de persoon van een van de toneelspelende vagebonden) helpen Mariken het eigenlijke doel van haar zoektocht te ontdekken. Mariken zoekt naar een moeder, maar aan het einde van de film is zij zo gelouterd door de gebeurtenissen dat een oudere zuster of vriendin ook volstaat. Het aardige van de in een onnadrukkelijk groenzwart gedraaide film is dat hij geen enkele poging doet om didactisch verantwoord te zijn. Duistere en mysterieuze zaken blijven gewoon onbenoemd. Niet alles hoeft te worden verklaard of uitgelegd. Maar bij het aanstippen van de diverse religieuze en levensvragen biedt de film te weinig aanknopingspunten om zelf verder te denken. Het eindresultaat maakt daardoor een ietwat fletse indruk.