In: 105 theaters

Geboefte bestrijden in bijpassende pakjes

Door DANA LINSSEN
In de woorden van producent ;Aaron Spelling was de populaire jaren zeventig-televisieserie Charlie's Angels niet veel meer dan een excuus om 'drie knappe vrouwen in steeds weer nieuwe sexy outfits' te hullen. En gelukkig zag Drew Barrymore, die samen met Spelling de update op speelfilmlengte van de serie produceerde, dat ook in. Zij hebben geen hoogdravende of opgelegd campy ambities met hun speelfilm over drie vrouwelijke privédetectives die vooral goed zijn in undercover-werk met de daarbij behorende vermommingen.

De Charlie van vroeger, alleen een stem uit een radiotoestel (en weer net zoals vroeger is dat de stem van John 'Dynasty' Forsythe) heeft drie nieuwe 'engelen' gerecruteerd, die dan misschien niet weten hoe ze een taart moeten bakken of een man moeten houden, maar wel hun mannetje staan tegen groot geboefte. Geboefte dat gelukkig graag Japanse themafeestjes geeft of op het racecircuit rondhangt, waar weer bijpassende pakjes bijhoren.

De Angels van nu worden gespeeld door initiatiefneemster Barrymore, Cameron Diaz en Lucy Liu (bekend uit de televisieserie Ally McBeal). Het zijn drie actrices die door hun zelfstandige houding in Hollywood al vanzelf met een ongecompliceerde vorm van feminisme worden geassocieerd, dus ook over z'n ideologische onderbouwing hoeft de film zich niet druk te maken.

Charlie's Angels heeft nog het meeste weg van een volwassen verkleedpartij met de kleren uit je kinderjaren. Weet je nog die kniekousen en die rookglazen zonnebrillen? Dat schrijft echter niet voor dat je je in die retro-mix ook als van vroeger moet gaan gedrágen. Michael Jacksons 'moonwalk' blijkt bijzonder goed te kunnen na afloop van een hypermodern gechoreografeerde kung-fu scène. En een beetje James Bond hier en daar is ook wel aardig. Zo is Charlie's Angels geen remake, geen camp, geen geëxalteerde pastiche la Austin Powers, geen goede film ook, maar wel een onweerstaanbare portie loltrapperij, waar je weer helemaal het gevoel van krijgt dat de jaren zeventig léuk waren.