In: Cinecenter, Amsterdam; Lantaren/Venster, Rotterdam; Haags Filmhuis; Poelestraat, Groningen

Zorgen en zuchten boven Vietnamese afwasteiltjes

Door DANA LINSSEN
Een cinema van de plastic afwasteiltjes, de deurposten en al die andere zaken die zich gewoonlijk aan de rand van je blikveld bevinden, zo laten de films van de in Frankrijk opgegroeide Vietnamees Tran Anh Hung zich nog het beste omschrijven.

In zijn twee eerdere speelfilms L'odeur de la papaye verte (1993) en Cyclo (1995) verhief hij het filmen door sluiergordijnen en smeedijzeren hekwerkjes zelfs tot kunst. Waardoor alles wat hij wilde vertellen zich toch nog altijd achter iets anders bevond.

Indirect gefilmd en verbeeld is ook zijn derde lange film À la verticale de l'été. Het gangstergeweld onder fietstaxichauffeurs in Ho Tsjiminh Stad uit Cyclo heeft weer plaatsgemaakt voor het poëtische impressionisme van zijn eerste geheel in een Franse studio opgenomen film, met dat verschil dat er voor À la verticale wél op locatie in Hanoi werd gedraaid. Het werd een soort Drie zusters in Vietnam, waarin de drie vrouwelijke hoofdpersonen roddelen, zorgen en zuchten, terwijl zij eten bereiden, afwassen en al die dagelijkse dingen doen die hun aandacht van de onderliggende (huwelijks)drama's van hun leven afleiden.

Die ingetogen stijl vloeit ook voort uit het thema van de film, dat suggereert dat problemen alleen in harmonie op te lossen zijn. Dat daardoor de indruk wordt gewekt dat de film ook cyclische geschiedenissen van onbegrip en langs elkaar heen leven vertelt, komt misschien alleen voor rekening van de westerse toeschouwer. Mij bleef het allemaal te onuitgesproken, wat Tran snel op een verwijt van mooifilmerij kan komen te staan. Maar daarvoor is de rust in zijn film weer net iets te weldadig en blijven de beelden te indringend en scherp gefocust.