In: 29 theaters

Clints veteranen vliegen alsnog naar de sterren

Door HANS BEEREKAMP
De films van Clint Eastwood (San Francisco, 1930) grijpen in elkaar, hoe verschillend ze ook zijn. Space Cowboys mag dan de eerste film zijn van Eastwood over ruimtevaarders, het is ook, zoals de titel al suggereert, een western: niet alleen omdat hij in de woestijn begint, waar in 1958 een groep testpiloten zich voorbereidt op de eerste bemande ruimtevlucht, maar ook omdat de vier hoofdpersonen veteranen zijn, die nog een keer door een goede daad hun mannelijkheid willen bewijzen en hun eer verdedigen.

Eastwood verzamelt zijn oude kompanen, indertijd gepasseerd door NASA, om alsnog naar de sterren te vliegen. Hij kan die rehabilitatie afdwingen bij de corrupte autoriteiten, omdat hij een inmiddels verouderd besturingssysteem heeft ontworpen, dat nu in een op drift geraakte Russische satelliet blijkt te zitten. Alleen hij, de eenzame cowboy en versmade held, kan de wereld van de ondergang redden. Natuurlijk is Space Cowboys een pleidooi voor de charme en de effectiviteit van mannen van Eastwoods generatie. Ze smokkelen bij de medische test, omdat ze de volgorde van de letters op de oogtestkaart uit het hoofd kennen. Donald Sutherland verleidt en passant de vrouwelijke arts tot een avondje oesters eten. Vluchtbegeleidster Marcia Gay Harden valt op astronaut Tommy Lee Jones, en je kunt haar geen ongelijk geven. Haar aarzelende maar onontkoombare verliefdheid lijkt op die van Meryl Streep op Eastwood in The Bridges of Madison County. Zelfs de grap dat een chimpansee (die eerder de ruimte in gaat dan Eastwood) een beter soort man is, heeft de regisseur al in twee films eerder gedebiteerd.

Space Cowboys is een niet erg originele, ouderwetse film. Vooral het laatste half uur, waarin actie en spanning prevaleren, doet in zijn voorspelbaarheid onder voor veel andere astronautenfilms, zoals Mission to Mars of Apollo 13. Maar het lijkt geen groot probleem te zijn dat Eastwood zichzelf en anderen herhaalt. De toon is tongue in cheek, de makelij onberispelijk en de zelfspot aangenaam. Constant verleidt Eastwood de kijker tot een glimlach, en hij laat zien dat de kwaliteit van een goede actiefilm niet in spectaculaire special effects zetelt, maar in een degelijk scenario, prettige acteurs en saillante details.

Naast Eastwood speelt Tommy Lee Jones de verbitterde loner die niet helemaal wil deugen, Donald Sutherland de overjarige casanova en James Garner een navigator die in het dagelijks leven als predikant contact met hoger sferen onderhoudt. Mooi is ook James Cromwell als de slechterik, de sarcastische bureaucraat die het bloed van vrijbuiters in de buitendienst wel drinken kan. En Marcia Gay Harden bewijst zich opnieuw als een voortreffelijk actrice die het ten onrechte nooit tot ster heeft gebracht.

Space Cowboys is geen blockbuster, maar zorgt voor prettige en degelijke verstrooiing. Het is altijd een beetje feest in de bioscoop, als oom Clint zijn jaarlijkse nieuwe film afheeft.