|
T I T E L : |
Crush Proof |
R E G I E : |
Paul Tickell |
M E T : |
Darren Healy, Jeff O'Toole, Viviana Verveen, Mark Dunne, Mary Murray, John Conroy, Anton Stafford, Gerard Kearney, Michael McElhatton |
In: Kriterion, Amsterdam
Een motorbende te paard in hedendaags
Ierland
Door HANS BEEREKAMP
Het gedroomde Dublin als land
van belofte voor de Zeeuwse rebels without a cause in de film
Wilde mossels bestáát: niet in enige werkelijkheid,
maar in een andere film.
Crush Proof begint met een montage van markante punten uit de
geschiedenis van de Ierse onafhankelijkheidsstrijd en laat daarna een
uit de gevangenis vrijgelaten, redeloos agressieve jongeman zijn oude
bende herformeren.
Op schonkige paarden (het lijken wel Zeeuwse knollen) bezoeken ze een
rave in een boerenschuur en steken bizar af tegen de achtergrond
van troosteloze nieuwbouwwijken. De paarden schijnen echt regelmatig te
zien te zijn in Ierse steden, maar het Ierland van Crush Proof is
verder een mythische reconstructie van een gewelddadig en opstandig
universum, waarin kinderen met verweerde koppen elkaar om het minste of
geringste afmaken, en elk gezag verdacht is.
Het wonderbaarlijkste van Crush Proof is dat de Engels-
Nederlands-Iers-Duitse coproductie op de nauwelijks professionele
acteurs en de locaties na weinig Iers is. Scenarioschrijver James
Mathers is een Amerikaan, regisseur Paul Tickell een Brit en producent
Kees Kasander en cameraman Reinier van Brummelen zijn Nederlanders.
Het resultaat van die samenwerking is dit keer geen Europudding, maar
een mooie en consistente film, die beter verdient dan twee jaar op de
plank te liggen wachten. Van Brummelen (Karakter, Unter den
Palmen) fotografeerde Crush Proof in een stijl die je anti-
realistisch zou kunnen noemen. Een gesprek tussen de hoofdpersoon en
zijn ex-vrouw is door een glazen deur gedraaid. Vaak werken extreme
close-ups of merkwaardige beelduitsneden vervreemding in de hand.
De regie van debutant Tickell, tot 1998 televisiejournalist en
documentairemaker, verraadt filmisch raffinement en geësthetiseerde
woede. De film werd in Ierland en Engeland koeltjes ontvangen, omdat de
details niet zouden kloppen. Dat is correct, want Crush Proof is
geen documentaire, maar een gewaagde en bizarre fantasie, die wortelt in
de universele betovering door de Ierse marginaliteit. De beelden van de
motorbende te paard vergeet je nooit.
|
NRC Webpagina's
18 OKTOBER 2000
|