NIEUWSSELECTIE 
 KORT NIEUWS 
 RADIO & TELEVISIE 
 MEDIA 

S e l e c t i e

Maarten Huygen
Een oud verhaal. Op een treurige, ruiten divan zitten een man en een vrouw van rond de veertig ruim een halve meter van elkaar. Bij de echtscheidingsbemiddelaar, na 19 jaar samenzijn. De vrouw zit tegen snikken aan, de man heeft duidelijk afstand genomen en kijkt zwijgend weg. Het is hier al te raden, hoewel het nog niet is uitgesproken: hij heeft een vriendin en door haar ontdekte hij pas wat hij miste in zijn eigen relatie. Voor hem zijn dit de verplichte eindformaliteiten ter delging van zijn schuldgevoel dat zij wakker probeert te houden. "Is de liefde over?", vraagt de bemiddelaarster.

Greetje: "Nee, dat kan ik niet zo zeggen, maar de teleurstelling is groot".

Het gesprek gaat voort en dan valt het muntje. Greetje: "Ik ben degene die had aangegeven dat het ontzettend moeilijk ging. Vorig jaar hebben we ook relatiebemiddeling gehad. Op mijn uitdrukkelijk verzoek is het versneld omdat Gerrit een relatie kreeg en ik dit onhoudbaar vond.

Gerrit: "Ik had het gevoel dat het redelijk ging. Toen ben ik iemand anders tegengekomen en wist ik dat het toch helemaal niet goed ging tussen ons en dat het ook anders kan."

Een scène uit drie boeiende zondagavonduren VPRO over echtscheiding. De gepresenteerde gevallen behoefden weinig uitleg. De avond vloog voorbij, was tegelijk filmisch interessant en compleet. Bemiddelaars kwamen aan het woord, een familierechter. Kinderen die droomden dat hun ouders weer bij elkaar zouden komen, die van hun moeder niet mochten telefoneren met hun vader, hun vader hadden verstoten, cynisch waren over het huwelijk of moesten kiezen voor één van beide ouders. Drama's. Het is opmerkelijk hoe weinig echtscheiding aan de orde is gekomen bij alle media-aandacht voor groot of klein kinderleed. Misschien juist omdat het zich zoveel voordoet en zo ongemakkelijk dichtbij ligt. Het werd gewoon en daarmee was het geen nieuws meer. Er waren dooddoeners, zoals de goede echtscheiding die beter zou zijn dan een slecht huwelijk. Inmiddels zijn de kinderen van de eerste echtscheidingsgolf groot geworden en voor hen is de opgelopen schade vanzelfsprekend. Niemand die nog durft te zeggen dat kinderen er ongeschonden vanaf komen. De geïnterviewde gezinsonderzoeker E. Spruijt ging zelfs zo ver dat een ijzig huwelijk beter zou zijn dan een echtscheiding. Dat zou uit onderzoek zijn gebleken, maar hoe onderzoek je die onvergelijkbare gevallen? "Als de ruzie niet dagelijks is en de ouders het conflict weten te beheersen, is het niet erg voor kinderen. Echtscheiding is de grootste ruzie. Maar in deze tijd van zelfontplooiing hebben ouders ook recht op een eigen leven", zei hij. Geen omgangsregeling was volgens hem beter dan een omgangsregeling met heftige ruzie. De onderdelen werden onderbroken met Monty Python-achtige tekeningetjes en leuke sketches van een vrouw die bij het poetsen van de voordeur de relaties in haar buurt besprak. Wel miste ik - irritant VPRO-trekje - een goede omschrijving van sommige deskundigen. L. Visser werd aangeduid met de vage term 'psycholoog', later bleek dat zij bemiddelaarster was. P. Cuyvers had de functie van 'gezinsraad', bedoeld werd dat hij werkzaam was bij de Nederlandse Gezinsraad. En verricht Spruijt zijn gezinsonderzoek thuis? De anders zo informatieve VPRO-internetsite bood geen uitsluitsel, maar inmiddels weet ik dat hij aan de universiteit van Utrecht werkt. Eerder op de avond begon Wim de Bie een nieuwe, verklede satire-serie: De Bühne van De Bie. Leuke items als oud-hersenonderzoeker professor Den Doolhorst, het cultuurminnende loden-jassen-echtpaar, maar de meeste duurden net te lang. Hilarisch was het echtpaar dat de taken fifty-fifty verdeelde: zij stofzuigt, hij steekt de stekker in het stopcontact. Maar toen het doorging in de tuin en aan de afwas - zij wast af, hij laat de borden vallen - werd het flauw. Een half uur lijkt me lang om wekelijks te vullen, maar kokkineus Nederland is hard aan satire toe.

( a d v e r t e n t i e s )