U kijkt naar de website van NRC Handelsblad gedurende de periode 1995-2001. Bezoek ook de de huidige site.

N R C   H A N D E L S B L A D  -  F I L M  &  V I D E O
NIEUWS  TEGENSPRAAK  SUPPLEMENT  DOSSIERS  ARCHIEF  ADVERTENTIES   SERVICE

T I T E L : Tsatsiki - Mam en de politieman
R E G I E : Ella Lemhagen
M E T : Samuel Haus, Alexandra Rapaport, Jacob Ericksson, Jonas Karlsson, George Nakas

In: 12 theaters

Zoon van een inktvis-visser

Door DANA LINSSEN
Tsatsiki heeft de leukste- liefste-knapste moeder van de hele wereld. Zo'n echte Scandinavische- jeugdfilm-moeder, die in een bandje speelt, punkharen heeft en niet van opruimen houdt. Geen wonder dus dat de kinderboeken van Moni Nilsson- Brnnstörm over Tsatsiki (die ook in Nederland graag gelezen worden) door Ulf Stark (die ook erg populaire jeugdboeken schrijft) tot het scenario werden bewerkt dat ten grondslag lag aan Ella Lemhagens in Berlijn en Denemarken bekroonde film.

Eigenlijk is alles leuk en gezellig aan Tsatsiki - Mam en de politieman, de filmische bewerking van de eerste twee Tsatsiki- boeken, zonder ook maar ergens sentimenteel of weeïg te worden. Dat onderscheidt de film op een verfrissende manier van het niet zo bijster originele, maar wel zeer herkenbare thema van een achtjarig jongetje dat opgroeit in een nogal rommelig eenoudergezin en op zoek gaat naar zijn vader. In Tsatsiki's geval is dat een Griekse inktvis-visser, de vakantieliefde van een Zweeds meisje, dat graag bij wijze van sprookje- voor-het-slapen-gaan nog even aan haar zoontje vertelt hoe zij en de visser over de zee voeren, vreeën en elkaar uit het oog verloren.

Of Tsatsiki welbewust als goedmoedig sprookje is opgezet, weet ik niet. Feit is dat aan de zijlijn van het verhaal de clichés gewoon een rol spelen: de pestkop van de school die eigenlijk zielig is omdat hij een alcoholistische vader heeft, de griezelige juf met paardentanden die natuurlijk een dotje is en de als hippe bassist vermomde intolerante stiefvader. Net zoals het feit dat Tsatsiki lang voordat hij zijn natuurlijke vader vindt al een vaderfiguur heeft ontdekt in de vorm van een gezagsgetrouwe en huiselijke politieman. Het is de kracht van scenario en regie dat ze deze zware motieven vanzelfsprekend maken, zonder ze de kans te geven met de eigenlijke film op de loop te gaan. Die vertelt gewoon het verhaal van een achtjarige jongetje dat een keer een octopus wil vangen. Daar moet je al genoeg bergen voor verzetten.

NRC Webpagina's
11 OKTOBER 2000


    Bovenkant pagina

NRC Webpagina's © NRC Handelsblad