|
T I T E L : |
Tsatsiki - Mam en de politieman |
R E G I E : |
Ella Lemhagen |
M E T : |
Samuel Haus, Alexandra Rapaport, Jacob Ericksson, Jonas Karlsson, George Nakas |
In: 12 theaters
Zoon van een inktvis-visser
Door DANA LINSSEN
Tsatsiki heeft de leukste-
liefste-knapste moeder van de hele wereld. Zo'n echte Scandinavische-
jeugdfilm-moeder, die in een bandje speelt, punkharen heeft en niet van
opruimen houdt. Geen wonder dus dat de kinderboeken van Moni Nilsson-
Brnnstörm over Tsatsiki (die ook in Nederland graag gelezen worden)
door Ulf Stark (die ook erg populaire jeugdboeken schrijft) tot het
scenario werden bewerkt dat ten grondslag lag aan Ella Lemhagens in
Berlijn en Denemarken bekroonde film.
Eigenlijk is alles leuk en gezellig aan Tsatsiki - Mam en de
politieman, de filmische bewerking van de eerste twee Tsatsiki-
boeken, zonder ook maar ergens sentimenteel of weeïg te worden. Dat
onderscheidt de film op een verfrissende manier van het niet zo bijster
originele, maar wel zeer herkenbare thema van een achtjarig jongetje dat
opgroeit in een nogal rommelig eenoudergezin en op zoek gaat naar zijn
vader. In Tsatsiki's geval is dat een Griekse inktvis-visser, de
vakantieliefde van een Zweeds meisje, dat graag bij wijze van sprookje-
voor-het-slapen-gaan nog even aan haar zoontje vertelt hoe zij en de
visser over de zee voeren, vreeën en elkaar uit het oog verloren.
Of Tsatsiki welbewust als goedmoedig sprookje is opgezet, weet ik
niet. Feit is dat aan de zijlijn van het verhaal de clichés
gewoon een rol spelen: de pestkop van de school die eigenlijk zielig is
omdat hij een alcoholistische vader heeft, de griezelige juf met
paardentanden die natuurlijk een dotje is en de als hippe bassist
vermomde intolerante stiefvader. Net zoals het feit dat Tsatsiki lang
voordat hij zijn natuurlijke vader vindt al een vaderfiguur heeft
ontdekt in de vorm van een gezagsgetrouwe en huiselijke politieman. Het
is de kracht van scenario en regie dat ze deze zware motieven
vanzelfsprekend maken, zonder ze de kans te geven met de eigenlijke film
op de loop te gaan. Die vertelt gewoon het verhaal van een achtjarige
jongetje dat een keer een octopus wil vangen. Daar moet je al genoeg
bergen voor verzetten.
|
NRC Webpagina's
11 OKTOBER 2000
|