In: PathéArena, Amsterdam; Metropole, Den Haag; Lantaren/Venster; Rotterdam;Camera, Groningem; Lux, Nijmegen

Meeuw is geen kat

Door BIANCA STIGTER
Tarzan dacht dat hij een aap was. Het lelijke eendje dacht dat hij eend was. In de kinderfilm Lucky en Zorba (1998) denkt een meeuw dat ze een kat is. Ze zingt er samen met haar kattenmama en andere kattenvrienden een vrolijk lied over. Maar zoals dat gaat in verhalen over dieren die denken dat ze andere dieren zijn, duurt hun geluk samen niet lang. Het eind van het liedje is dat iedereen zich bij zijn eigen soort het meest thuis voelt. Lucky leert vliegen leuker te vinden dan samen met de katten door de haven te struinen.

Lucky en Zorba is een tekenfilm uit een land waar niet veel tekenfilms vandaan komen. Het is een Italiaanse tekenfilm, de tweede van Enzo d'Alóo, die eerder De blauwe trein (1996) animeerde. Lucky en Zorba is de duurste Italiaanse tekenfim die ooit gemaakt is. De film kostte 5,5 miljoen dollar (ter vergelijking: Mulan, de Disney film uit hetzelfde jaar, had een budget van 70 miljoen dollar). De kat en de meeuw zien er wel aardig uit. Alo's stijl is niet erg gedetailleerd, eerder zoet karikaturaal, al kan hij ook enge ratten tekenen. Wat die in het verhaal doen is overigens niet erg duidelijk. Lucky en Zorba is gebaseerd op een kinderboek van de Chileense schrijver Luis Sepùlveda, dat Het verhaal van kat die de meeuw leerde vliegen heet. Het verhaal van Sepùlveda wil een duidelijke moraal hebben, maar ik heb hem toch niet goed begrepen. 'Deze moderne fabel leert ons over tolerantie en respect voor hen die anders zijn', meldt het persbericht. Maar is daarvan niet pas werkelijk sprake als de meeuw een kat had mogen blijven? Het was een logische keuze van Lucky geweest, want het kattenbestaan wordt in de film veel leuker voorgesteld dan een meeuwenleven.