In: 34 theaters

Meisjes die boven op de bar dansen

Door DANA LINSSEN
Coyote Ugly is een formulefilm die niets aan de verbeelding overlaat. Hoeveel meisjes (en jongens) zijn er inmiddels in films naar de grote stad vertrokken om een ster te worden, onderweg naar de top manmoedig vele obstakels overwinnend? De hoofdpersoon van Coyote Ugly is zo'n meisje dat niets bespaard blijft, en ze heeft bovendien de pech dat ze eruit ziet als een kruising tussen Alanis Morissette en Jennifer Lopez, waardoor niemand gelooft dat ze geen furore wil maken als zangeres, maar alleen als liedjesschrijfster.

Debuterend scenarioschrijver Gina Wendkos nog wel het allerminst, want Violets weigering om te zingen wordt gemotiveerd door dubbelhartig uitgewerkte motieven als plankenkoorts en de wens om serieus genomen te worden.

Twintig jaar geleden stond Coyote Ugly-producent Jerry Bruckheimer ook al aan de wieg van Flashdance, de film die voor jazzballet deed wat Coyote Ugly voor gogo-dans zou kunnen doen. Met dat verschil dat de danspasjes van Jennifer Beals navolging vonden in de sportschool en de capriolen van Violet (de als speelfilmactrice debuterende Piper Perabo) en haar schaars geklede collega's op de bar van 'Coyote Ugly' waar zij haar geld verdient, doorzichtig inspelen op een trend die overal seks in wil zien. Bezoekers aan de Bananen-bar of andere bij vrijgezellenfeestjes populaire etablissementen, kunnen hun avondje uit in het vervolg beginnen met Coyote Ugly, een film die nog een lang videotheek-leven is beschoren.

Debuterend speelfilmregisseur David McNally verraadt zijn achtergrond als reclame- en videoclipmaker in de vaardig in beeld gebrachte dansscènes, maar wist duidelijk minder raad met de dramatische onderbouwing van het geheel.