T V V O O R A F :
Werken bij de Hema
FREDERIEK WEEDA
Het voordeel van een programma
op videoband bekijken is dat je terug kunt spoelen. Dat moest wel bij
deze eerste aflevering van Filiaal 13 uit de Werken aan Werk-
serie van de RVU. Want ik dacht dat ik iets had gemist. Een inleiding
bijvoorbeeld, die duidelijk maakte waar deze documentaire over ging.
Het speelt zich af in de Hema. Fijn onderwerp: een oer-Hollandse winkel
(kwaliteit voor weinig geld) waar iedereen associaties mee heeft. Waar
de een alleen onderbroeken of plakband koopt, maar de ander zweert bij
de wijn, verf of tompouces. Waar de eenvoud een handelsmerk is. In
winkels die zo groot zijn, dat het personeel de meeste klanten niet
kent, maar die zo lokaal zijn dat de klant zich er thuis wil voelen.
Winkels die worstelen met hun 'doelgroep', zoals alle winkel in het
'middensegment': niet bijzonder genoeg voor tweeverdieners of jongeren,
maar ook weer niet zo goedkoop als Zeeman of Xenos. En winkels die,
zoals alle winkels tegenwoordig, maar met moeite verkopers kunnen
vinden.
Zo'n acht werknemers van een Hema, in Centraal Utrecht, komen aan het
woord. Zij vertellen hoe zij bij de Hema terecht zijn gekomen en wat zij
doen. Elk gesprek is te kort: net als je iemand interessant gaat vinden,
houdt het op. De jonge Turkse vader, die "gewoon móest" gaan
werken. De kok die zegt "ach, ik heb me ermee verzoend dat ik geen
moeilijk werk heb". De verkoopster die trots is als de badhanddoeken
goed verkopen.
De winkel wordt verbouwd, iedereen is "heel blij" dat het bijna af is,
zodat hij weer op zijn oude plek kan gaan werken. Er blijkt een soort
fastfoodservice te komen, omdat er te weinig jonge klanten in de Hema
komen. Interessant. De oude man die wekelijks Hema-stamppot komt eten,
is kennelijk typerend voor de klandizie. Ook interessant. Maar de kijker
krijgt het kort te horen, en dat is het dan.
Werken aan Werk is volgens de RVU een 'educatief programma'. Maar wie
hier iets van moet leren en wat dan precies, is onduidelijk. Het lijkt
er op dat deze documentaire in één dag is gemaakt (en dat
terwijl de makers er zes maanden hebben rondgelopen). Er is geen
verhaal, geen thema. Het is een samenraapsel van korte gesprekken met
Hema-medewerkers. Die inleiding was er niet, een begeleidende stem
evenmin. Waardoor ik nog steeds niet weet waarom deze documentaire is
gemaakt.
Filiaal 13, Ned.3, 20.58-21.28u.