In: 60 theaters

Big Momma's House is magere travestieklucht in een nieuw jasje

Door HANS BEEREKAMP
De tante van Charley is terug, en ze is Afro-Amerikaans en weegt over de honderd kilo. Big Momma's House hijst de travestieklucht in een nieuw jasje, door de ultra-coole ster Martin Lawrence uit te dossen als een dikke dame uit de binnenlanden van Georgia, die de dagen van de slavernij nog bijna meegemaakt moet hebben. Van een FBI-agent in Armanipakken transformeert hij tot een schommel in bloemetjesjurk, die een heel pak reuzel en een liter olie in de pan mikt om haar varkenskrabbetjes even aan te bakken.

De film van regisseur Raja Gosnell, gepromoveerd van Chris Columbus' editor tot maker van hits als Home Alone 3 en Never Been Kissed, heeft een scenario dat er niet veel toe doet. Lawrence moet Big Momma (Ella Mitchell) schaduwen, omdat ze een verdachte kleindochter heeft, maar neemt in haar afwezigheid haar plaats in.

Big Momma's House is bij uitstek een ster-vehikel voor een komiek die in navolging van Eddie Murphy niet alleen graag extreme typetjes neerzet, maar ook de draak wil steken met slome, niet hippe zwarte Amerikanen, om zo af te rekenen met de laatste restjes van oom Tom. Dat gebeurt dit keer met kennis van zaken, maar zonder veel respect of wezenlijke interesse voor het oude Zuiden. Het gegeven zou misschien een aardige sketch van tien minuten op hebben kunnen leveren. Als basis voor een speelfilm is die ene grap veel te mager.