In 33 theaters

Een radioverbinding met het verleden

Door BIANCA STIGTER
De Amerikaanse thriller Frequency speelt zich zowel in 1969 als in 1999 af in de New- Yorkse wijk Queens. Dertig jaar geleden was het daar volgens deze film leuker dan nu.

Regisseur Gregory Hoblit liet zich door Norman Rockwell inspireren voor een nostalgische tekening van een tijd waarin vaders houthakkershemden droegen en brandweermannen waren, de buren gezellig kwamen barbecuen en iedereen enthousiast op een zwart-wit televisie naar een honkbalwedstrijd keek. Zelfs de zon lijkt in 1969 uitbundiger te hebben geschenen. Voor John Sullivan, een somber kijkende politieman, was het in 1969 ook leuker. Hij was toen nog zes, zijn toekomstige vrouw had hem nog niet verlaten en zijn vader was nog niet overleden. Maar zo treurig blijft het niet, want Frequency, het scenariodebuut van producent Toby Emmerich, is sciencefiction. Sullivan krijgt de kans om het verleden te veranderen, en zijn heden verandert daardoor mee. In de fantasie van Emmerich zijn het geen mensen, zoals in Back To The Future en talloze andere tijdreisfilms, maar feiten die door de tijd kunnen reizen. Door een klimatologische bijzonderheid kan John via een oude radiozender met zijn vader Frank praten. Hoblit heeft een mooie manier gevonden om het verschil tussen de verstreken dertig jaar aan te geven. De camera glijdt door het ouderlijk huis in Queens, waar John altijd is blijven wonen, en terwijl we kijken worden razendsnel meubels verplaatst en vervangen. Alleen het bureau waarop de radiozender staat is onveranderd voor het raam blijven staan. Daar communiceert 1969 rechtstreeks met 1999.

Natuurlijk is het eerste wat John doet als hij van de schrik bekomen is, voorkomen dat zijn vader sterft. Door zijn informatie overleeft de vader de brand waarbij hij in 1969 omkwam. Maar lang mogen ze van deze stunt niet genieten, want Emmerich, die er prat op gaat dat hij advies inwon van een professor in de theoretische natuurkunde, weet dat alles wat je in het verleden verandert, invloed heeft op de toekomst. Helaas laat hij ons die wetenschap vervolgens op bekend terrein gewaar worden. Als Johns vader de brand overleeft, wordt Johns moeder het slachtoffer van een seriemoordenaar. Vader en zoon werken vervolgens in heden en verleden samen om deze nieuwe ramp te voorkomen. Frequency wordt dan een redelijk conventionele politiethriller, waarin alleen de manier waarop informatie wordt gewonnen een beetje afwijkt van het geijkte. Ook de karakters zijn oude bekenden. Wat zou er zijn gebeurd als Frank, als ideale vader uitstekend door Dennis Quaid neergezet, niet zo ideaal was geweest? Frequency doet naar nog een film met hetzelfde uitgangspunt verlangen. In een parallel universum bestaat die misschien ook wel.