In: 30 theaters

Een blitse priester en een hippe rabbijn

Door DANA LINSSEN
Edward Norton heeft zo'n goede neus voor filmrollen, dat je bijna zou vergeten dat de personages die hij uitkiest al door anderen zijn bedacht.

Via zijn introverte debuut als onverwachte moordenaar in Primal Fear, waarin hij Richard Gere van het scherm speelde, de voor een Oscar genomineerde vertolking van een tot inkeer gekomen skinhead in American History X tot zijn ontmaskering van de mannelijke superheld in Fight Club vorig jaar, ontwikkelde hij zich tot een van de interessantste jonge Amerikaanse karakteracteurs van dit moment. Voor zijn regiedebuut keert hij terug naar de rol van romantische held die hij al in Woody Allens musical Everyone Says I Love You gestalte gaf. Geen ideale schoonzoon aan wie een venijnig steekje los blijkt te zitten, maar gewoon een ideale schoonzoon. Dat je van Norton misschien stiekem iets anders verwacht, doet niets af aan de aangenaam lome atmosfeer van zijn regiedebuut.

Zijn personage uit Keeping the Faith zou je ook wel als aangetrouwd familielid willen verwelkomen, ware het niet dat het een priester is, een moderne priester weliswaar met Ray Ban-zonnebril en leren jekkie, maar toch, trouw aan de moederkerk. Samen met zijn jeugdvriend Jake, een blitse rabbijn in de persoon van komiek Ben Stiller, maakt hij als 'The God Squad' New York onveilig met swingende kerkdiensten en interreligieuze karaoke-avondjes voor oudere gelovigen. Het is één grote ongecompliceerde Witz, voortvloeiend uit de vraag: "Ken je die ene van die priester en die rabbijn?" Van die priester, die rabbijn en dat katholieke meisje in dit geval. En ook als romantische komedie overtuigt Keeping the Faith volkomen. De titel kondigt niet alleen aan dat er geen echte theologische barrières zullen worden geslecht, maar verwoordt ook de eer die Norton aan het genre bewijst. Met de al door Tevje in Fiddler on the Roof zo hartverscheurend mooi bezongen 'tradition' maakte hij een ideale nazomerfilm.