Alan Rickman

In een reeks profielen van gezichtsbepalende filmsterren deze week de Britse acteur Alan Rickman, die sinds zijn optreden in 'Die Hard' gespecialiseerd lijkt in schurken en nu in 'Galaxy Quest' een verveeld acteur speelt.

Door BIANCA STIGTER

In 1985 speelde de onbekende acteur Alan Rickman de Vicomte de Valmont in de eerste toneelopvoering van de roman Les Liaisons Dangereuses. Het was een succes. "Die eerste avond", zei een tegenspeelster later, "verlieten veel mensen het theater met zin in seks, en de meesten wilden het doen met Alan Rickman." Rickmans eerste grote rol combineerde seks met slecht zijn, en sindsdien is het vaak zo gebleven. Rickman speelde Valmont niet in de twee filmversies van het boek - producenten en regisseurs gaven de voorkeur aan Colin Firth en John Malkovich voor de rol van de gevaarlijke graaf. Maar producent Joel Silver zag Rickman in het stuk op Broadway en gaf hem de rol van de schurk Hans Gruber in Die Hard (1988, John McTiernan). Sindsdien heeft Alan Sidney Patrick Rickman (Londen, 21 februari 1946) in een paar Amerikaanse actie- en avonturenfilms een schurk gespeeld die intelligenter, beschaafder en welbespraakter is dan de held. Rickman stal de show van Bruce Willis in Die Hard en van Kevin Costner als de sheriff van Nottingham in Robin Hood: Prince of Thieves (1991, Kevin Reynolds). Rickman maakte in die rollen zo'n indruk dat je ze niet vergeet als hij iets anders speelt. In Sense and Sensibility (Ang Lee, 1995) vermoedt je in zijn aardige kolonel steeds iets duisters. Het wordt nooit onthuld, het is er niet. Het vermoeden van slechtheid zal weer van pas komen in Rickmans vertolking van professor Snape (in de Nederlandse vertaling Sneep), in de verfilming van het eerste boek over Harry Potter. Het mooiste van Rickmans schurken en semi-schurken is dat ze zich altijd lijken te vervelen. Het weerwerk dat ze van de helden krijgen is hun nooit genoeg. Rickman laat verveling weer fonkelen in Galaxy Quest. In deze komedie speelt hij een Shakespeare-acteur die gestrand is in een rol in een Amerikaanse tv-serie. In Dogma (1999) van Kevin Smith, weet Rickman zelfs als engel nog ontevreden over te komen. Nu zijn het niet alleen de helden, maar alle mensen die hem vervelen. In zijn eerste scène laat de acteur zijn broek zakken om te laten zien dat engelen geen geslachtsdelen hebben. Hij lijkt het erger te vinden dat ze ook niet mogen drinken. Rickman speelt in Dogma Metraton, de stem van God. Het is een toepasselijke rol voor een acteur wiens stem minstens zo belangrijk is als zijn uiterlijk.

In 1997 regisseerde Rickman zijn eerste film, het op een toneelstuk gebaseerde The Winter Quest. Hij speelde er niet zelf in. Er kwam wel een jongetje van een jaar of tien in voor. Dat deed voortdurend dingen waarvan je niet wist wat je ervan vinden moest.

Meer sterren