Angelina Jolie

In een reeks profielen van hedendaagse sterren deze week Angelina Jolie, die in 'Gone in 60 Seconds' een recidiverende autodievegge speelt en in minder dan die tijd een mediapersoonlijkheid in Hollywood werd.

Door DANA LINSSEN

Het zijn die lippen. Droog en dorstig als van een woestijnwandelaar en smekend om kussen om zich aan te laven. En waag het niet om te zeggen dat het allemaal siliconen zijn. De pruilende, uitpuilende mond van Angelina Jolie is helemaal echt. Het is een mond waarmee je het kunt maken in Hollywood. Zeker als je oogopslag soms zacht, soms schalks, soms katachtig gevaarlijk is. En als je een citaat van Tennessee Williams op je onderarm hebt laten tatoeëren: 'A prayer for the wild at heart, kept in cages.' Of als je van ruige seks met messen houdt, die uit je eigen verzameling komen, met de dood koketteert en zegt dat je er als kind van droomde om begrafenisondernemer te worden. Tijdens haar huwelijk met de Britse acteur Jonny Lee Miller, die ze in 1995 op de set van de cyberthriller Hackers ontmoette, schreef ze de naam van haar volgende echtgenoot met haar eigen bloed op haar hemd. In interviews zaaide ze verwarring over haar seksuele identiteit en koesterde ze de suggestie dat ze een incestueuze verhouding met haar broer zou hebben. In Hollywood kun je om al die dingen een ster worden, zonder dat iemand zich ook maar een filmrol van je herinnert.

De dochter van acteur Jon Voight, die haar tweede voornaam als achternaam gebrukt om niet steeds als 'dochter van' te worden aangesproken, werd pas dit voorjaar een filmster, toen ze een Oscar won voor de rol van de opstandige psychiatrische patiënte die ze vorige jaar speelde in James Mangolds Girl, Interrupted. Jolie (Los Angeles, 4 juni 1974) had toen al twee acteerprijzen gewonnen voor optredens in alweer vergeten televisiefilms. Maar 1999 was om meer redenen een belangrijk jaar voor Jolie. Ze speelde in dat jaar drie van haar belangrijkste rollen. Naast de gestoorde Lisa, waren dat de sexy echtgenote van luchtverkeersleider Billy Bob Thornton, met wie ze nu is getrouwd, in Pushing Tin van Mike Newells en een forensisch agente in The Bone Collector van Philip Noyce. Jolie lijkt er een gewoonte van te maken romantische banden aan te knopen met haar mannelijke tegenspelers. Timothy Hutton mocht zich ten tijde van Playing God (Andy Wilson, 1997) in haar aandacht verheugen en volgens hardnekkige geruchten zette Antonio Banderas op de set van de thriller Original Sin (Michael Cristofer, momenteel in post- productie) zijn huwelijk met Melanie Griffith voor haar op het spel. Haar belangrijkste rol blijven vooralsnog haar imago en haar uiterlijk. Nu eens is ze een donkere femme fatale (Playing God), dan decent en kort gekapt (The Bone Collector), blond geverfd (Girl, Interrupted) of in wilde dreadlocks gekamd (tegenover Nicholas Cage als de recidiverende autodievegge in Gone in 60 Seconds van Dominic Sena), maar nooit wordt ze als actrice echt kameleontisch. Haar filmografie wordt opgefleurd door haar turbulente levensstijl en ondertussen verwerken de roddelbladen haar biografie tot een sensationeel feuilleton.

Meer sterren