Uitgebracht op video en dvd door Columbia TriStar

John Sayles laat kijker zelf de afloop bepalen

Door DANA LINSSEN
Op een bijzonder effectieve manier maakt regisseur John Sayles (Lone Star, Men with Guns) je aan het begin van Limbo deelgenoot van de gebeurtenissen.

Tijdens een huwelijksreceptie in het vissersstadje Juneau in Alaska, biedt een serveerstertje de toeschouwer recht in de camera een hors d'oeuvre aan. Dan zwenkt de camera naar rechts en volgt het meisje met haar blik. Vanaf dat moment is het standpunt van de camera het perspectief van de toeschouwer. Deze eerst nog zwijgende aanwezigheid zal gaandeweg veranderen in werkelijke interactie, want om te bepalen hoe de film afloopt, is de stem van de toeschouwer doorslaggevend. Daarbij dwingt Sayles je om met de billen bloot te gaan: de romanticus zal het open einde van Limbo als hoopvol ervaren, de pessimist voelt overwegend wanhoop, de pragmaticus, overlever van nature, zal wijfelen. Het zijn emoties die de gemoedstoestanden weerspiegelen van de drie hoofdpersonen die op dat moment al enige weken zijn gestrand op een eilandje in de Golf van Alaska.

Sayles neemt veel tijd om deze hedendaagse Robinson Crusoë's te introduceren. Eerst schetst hij uitgebreid de teloorgang van het vissersstadje. Zangeres Donna de Angelo (Mary Elizabeth Mastrantonio) en haar dochter (het serveerstertje zoals later blijkt, ingetogen gespeeld door de jonge Vanessa Martinez) zien in Juneau een plek waar zij niet langer gehinderd door hun ambities en mislukkingen een nieuw leven kunnen beginnen. Ze ontdekken dat in Juneau iedereen gehinderd wordt door onvervulde ambities.

Deze misère wordt door Sayles met lichtheid en compassie neergezet. En net als Limbo zich lijkt te ontrollen als een degelijke, wat traditionele romance tussen Mastrantonio en visser/klusjesman David Strathairn, ontpopt de film zich als een thriller.

Het 'Limbo' dat Sayles verbeeldt, is "de hemel niet en te koud om de hel te zijn." Die ambivalentie moet de distributeur hebben doen aarzelen om de film in Nederland in de bioscopen uit te brengen. Het vagevuur van Sayles is echter prikkelend genoeg om er ook zonder uitzicht op verlossing even in te vertoeven.