In: Cinecenter, Amsterdam; Lanta ren/Venster, Rotterdam; Haags Filmhuis; 't Hoogt, Utrecht; Cinemariënburg, Nijmegen

Moeder vindt dildo's onder haar bed in lievige komedie

Door HANS BEEREKAMP
De Canadese productie Better than Chocolate is een romantische komedie waarin een paar voor het eerst de liefde bedrijft in een fel beschilderde hippiebus, en tijdens het wegslepen door de parkeerpolitie kluchtig over elkaar heen buitelt.

Even later zullen de geliefden elkaar beschilderen met vingerverf. Maar daar gaat de bel: het is moeder, die net gescheiden is, en vroeger dan aangekondigd haar opwachting maakt om te komen logeren. Snel aankleden, dus, en doen alsof er niets aan de hand is, want moeder houdt meer van chocolade dan van seks. Totdat ze onder haar logeerbed een doos vol dildo's vindt...

Het zou allemaal te flauw en te ouderwets voor woorden zijn, wanneer het paar niet toevallig uit twee meisjes zou bestaan. De een (Karyn Dwyer) is een prerafaelitische schoonheid die het haar moeder nog niet heeft verteld, de andere, eigenaar van de bus, een vrijgevochten kunstenares (Christina Cox), met het soort van kortgeknipte erotische uitstraling dat menig roze dameshart sneller zal doen kloppen.

In de marge van de door Anne Wheeler in Vancouver geregisseerde film ontmoeten we nog een eenzame travestiet en een eigenaresse van een lesbische boekwinkel, die wanneer ze haar bril afzet eerder een vulkaan dan een ijsberg blijkt.

Better than Chocolate is op de in sommige kringen voor gewaagd versleten gelijkgeslachtelijke inhoud na, een heel voorspelbare en gladde film. De boodschap gaat nauwelijks verder dan de notie dat, als je goed naar je hart luistert, op elk potje een dekseltje past.

De scènes die je onthoudt zijn op de vingers van een hand te tellen: de leukste vond ik nog die waarin een bewakingsbeambte van de douane, een forse dame in uniform, zich ontpopt als vaste klant van de lesbische boekwinkel, en daar komt waarschuwen dat de douane een zending subversief leesvoer in beslag heeft genomen. Maar ook de gedachte dat homoseksualiteit in alle kringen voorkomt, kun je toch nauwelijks meer vernieuwend of zinvol noemen.

Scenarioschrijfster Peggy Thompson wilde van Better than Chocolate een film maken die niet alleen voor eigen parochie preekt. Dat is dan mislukt, want de film zal het uitsluitend moeten hebben van de natuurlijke doelgroep, die zich misschien wel zal vermaken bij deze lievige camp.