|
|
|
Renée Zellweger
Komisch talent is dun gezaaid onder de jonge generatie Hollywoodactrices. Het is de vraag of Renée Zellweger, vooralsnog de belangrijkste uitzondering op de regel, ooit zal excelleren als het soort heldin dat Katharine Hepburn of Carole Lombard vroeger in 'screwball comedies' speelde. Daarvoor is Zellwegers uitstraling misschien iets te muizig, maar haar laatste twee films, Me, Myself & Irene en Neil LaBute's in Cannes met de scenarioprijs bekroonde Nurse Betty geven hoop. Inmiddels voltooide ze de opnamen voor de verfilming van Bridget Jones' Diary (tegenover Hugh Grant) en haar privé-liaison met de ster van Me, Myself & Irene, Jim Carrey, wijst in de richting van een continuering van haar positie als comédienne. Zellwegers uitspraak over Hollywood ('Het heeft me geleerd wie ik niet wil zijn') getuigt in ieder geval van een sterke, onafhankelijke instelling. Renée Zellweger werd op 25 april 1969 geboren in Katy, een voorstad van Houston, als dochter van een Zwitserse vader en een Noorse moeder. Ze studeerde in 1991 af aan de universiteit van Austin in de studierichting Radio, Televisie en Film. Voor Me, Myself & Irene speelde ze rollen in een dozijn films, waarvan er maar drie in de Nederlandse bioscoop verschenen: de Generation X-komedie Reality Bites (Ben Stiller, 1994), Jerry Maguire (Cameron Crowe, 1996) en onlangs de weinig overtuigende romantische komedie The Bachelor (Gary Sinyor, 1999). Vooral Zellwegers rol in Jerry Maguire, als de verlegen alleenstaande moeder en boekhoudster, die de arrogante sportmakelaar Tom Cruise aan de haak slaat, zette haar naam op de kaart. Tot dan toe had ze vooral gespeeld in bescheiden tienerkomedies en horrorfilms, zoals haar debuut My Boyfriend's Back (1993) en The Return of the Texas Chainsaw Massacre (1994). Niet zelden kwam ze in dat soort films andere toekomstige sterren uit Texas tegen, zoals Ethan Hawke en Matthew McConaughey. Ze stond lang bekend als het meisje dat zo op popzangeres Jewel lijkt, maar ook al maakte de laatste vorig jaar haar filmdebuut in Ride with the Devil, de rollen lijken definitief omgedraaid. Speciale vermelding verdienen Zellwegers rollen als een door de orthodox joodse gemeenschap uitgestoten vrouw in de onafhankelijke productie A Price above Rubies (Boaz Yakin, 1997) en die van een platenverkoopster in Empire Records (Allan Moyle, 1995). Ook die niet-komische rollen bewijzen dat Zellweger het best tot haar recht komt in films zonder glamour, als het meisje van om de hoek, dat niemand ziet staan, totdat ze haar kans grijpt. Niet voor niets werd 'Zelly' naar aanleiding van Nurse Betty vaak vergeleken met Doris Day, maar dan wel een Doris Day met een dubbele bodem.
|
NRC Webpagina's 19 JULI 2000
|
Bovenkant pagina |
|